Kendini ilk bildiği anda
Açlıkla tanışan bütün çocukların yerine
Çocuklarına bir şey söyleyemediği için
“Hadi yatın uyuyun uyuduğunuz zaman açlığınız geçecek” diyen bütün babaların
Ve gerçekten uyuyunca geçen açlığın yerine
Çocukluğunu unutanların
Ölmeden önce çocuk olmayı isteyenlerin
Karıncalarla, taşlarla, kuşlarla, böceklerle eşitlenmeyi unutanların
Bizi tüm varlıklarla eşitleyen ışığı kaybedenlerin
Yitirilen o ışığın üzüntüsü ve arayışıyla dolu herkesin yerine
O ışığı yitirmeden önce olanları unutamadığı için
O ışığı vaat ettiği için
Aşk bir anımsamadır diyenlerin
Dilsizliğe, sessizliğe övgü düzen aşk işaretlerinin yerine
Bir şair
“‘Yetindim’ derim, yetinmemeyi istedim der gibi,
istediğimi unuttum der gibi,
kapılırım aşka ve işaretlere.” diyebilsin diye
Aşk… İnsanda asla olamayacağı bir şeye dönüşme arzusu yaratsın diye
Yoksulluğunu sevip
Yoksulluk bilgisini bir kurbağa gibi cebinde taşıdığı
Kocaman bir itirazı
Bir vıraklama olarak nereye gitse geride miras bıraktığı için
O sevgiyi korumak için direnenlerin
Dünyanın bütün yoksullarının yerine
En arsız ölümlerin,
Kuş Kuş otu ile dertleşen ve adı Dirmit olan bütün çocukların,
Bir masala dönüşen çöplüklerin,
Hayatı hiç kendisinin olmayan
Ve hayatı hep en ürkek hayvanları sevindirmeye adamış bütün kadınların,
Buzdan kılıçları ile pılık pırtık adamların,
Ormanda ölüm yokmuşların,
Gülleri ve dikenleri ile unutma bahçelerinin yerine
Gökdelenlere, otobanlara, hükümetlere, paraya, kentlere
Yaşamak zorunda bırakıldığımız hayata inanmayan
Ağaçların bizden akıllı olduğuna ve öç alacaklarına,
Gökyüzüne harfler çizen kırlangıçlara,
Hıçkıran denize,
Kadınlara söz veren rüzgâra inanan bir bilge kocakarının yerine
Dile karşıdır Latife
Ama yazmasa olmaz
Gövdesinden bir ateş geçer,
Dil aradan çıksın diye
Kuşlar için, dağlar, taşlar, ağaçlar için
İnsan olmaktan kurtulmak için
Yazdıkça yazar yazdıkça yazar
Aklın gitme dediği yerlere gider
Bütün sesi olmayanların yerine
–Ve ben
Hiçbir cümlenin bana ait olmadığı
Ama iyi niyetli bir hırsız gibi içeri girdiğim bu şiirden
Borcunu ödemişlerin huzuru ile çıkıp gidiyorum şimdi–
Söylenmiş ve söylenmemiş bütün şiirlerin yerine…
Şule Tüzül – edebiyathaber.net (18 Haziran 2018)
