1. Neden çocuklar için yazıyorsunuz?

Hikâye anlatmaya çok küçükken başladım hatta hayali bir arkadaşım bile vardı.

Onunla benim hayal ettiğim oyunları oynardık.

Sonrasında gerçek arkadaşlarım oldu.

İzmir’de apartmanımızın arka bahçesinde çarşaflarla perde yapar benim yazdığım tiyatro oyunlarını sergilerdik.

İlkokul yıllarında okuma yarışmasında birinci olan, sınıf kütüphanesinden sorumlu o kız bendim.

Ortaokulda ikinci el kitap tezgâhım vardı, komşulardan topladığım kitaplardan oluşturmuştum.

Lise ve üniversite yıllarımda ise iki kitabı aynı anda okurdum ve bunlardan biri mutlaka çocuk kitabı olurdu.

Kısacası okumak, yazmak ve hayal etmek hayatımın her zaman bir parçasıydı.

Kızlarım doğduktan sonra ise onlara doğru kitabı bulma telaşım sonucu evimize giren ‘’iyi çocuk kitaplarını’’ okuyup kendi hikayelerimi üretme çabasına girdim.

Bu çabamın sonucunda artık çocuk kitapları dünyasında sadece okuyucu olarak değil bir yazar olarak da var olmak beni çok mutlu ediyor.

Sadece çocuklar için değil kendi çocukluğumu özlerken kendim için de yazıyorum ve bu beni mental olarak ayakta tutuyor.

2. Okuduğunuz ilk çocuk kitabı hangisiydi? Sizde ne gibi izler bıraktı?

Bunu anımsayamıyorum. Okul öncesinde, okumayı öğrenmeden kitap okunan bir nesil değildik. Okul öncesi yaşlarımda elimdeki kitaplar boyama kitabıydı. Ama kitap okunan bir evde büyüdüğüm için okumayı öğrenir öğrenmez kitapları hiç yanımdan ayırmadım.

Bende gerçek anlamda iz bırakan ilk çocuk kitabı Aziz Nesin-Ben de Çocuktum. O zamanlar ak saçlı bir dede olarak bildiğim Aziz Nesin’in özyaşamöyküsünün parçası olan hüzünlü çocukluk anıları beni çok etkilemişti.

3. Bu kitabı keşke ben yazsaydım, dediğiniz bir kitap oldu mu?

Roald Dahl, Andreas Steinhöfel, Rocio Bonilla, Benji Davies hayranıyım. Onların yazdığı her kitabı gıpta ile okuyorum.

4. Çocuklara yönelik kitaplardan en son hangisini okudunuz? Kitapla ilgili düşüncelerinizi kısaca belirtebilir misiniz?

En son Enno ya da Asfalttaki Karahindiba’yı okudum. Enno farklı bir çocuk ve ona bunu en çok hissettiren kişi annesi, bu Enno için çok zor. Kendince kurguladığı Hayalistan’daki yaşama dair notları onun yaşadığı dünyaya dair eksikliğini hissettiği duyguları bir bir gözler önüne seriyor.

Bir tanecik arkadaşı var Enno’ya inanan ve onun sayesinde Enno kendini gerçekleştiriyor.

Dokuz yaşından büyük herkese tavsiye ederim.

edebiyathaber.net (18 Kasım 2020)