1. Neden çocuklar için yazıyorsunuz?

Susam Sokağı Projesinin bende yarattığı bir istek bu. Kitap değilse de metin yazarlığına bu projede başlamıştım; çok ama çok şey öğretti bana. Çocuklar için yazmak bence yazarı geliştiren bir süreç. ‘Üstten bakmadan’,  ‘öğretme’ derdine düşmeden, ‘parmak sallamadan’ çocuk okurla ortak bir yolculuğa çıkmanız gerekiyor. Yol arkadaşınız bu vasıflara doğal olarak sahip. Siz de bu düşsel yolculuğa, yetişkin dünyasının tüm kodlarını bırakıp hassasiyetle eşlik etmelisiniz. Bundan daha güçlü bir neden ne olabilir!

2. Okuduğunuz ilk çocuk kitabı hangisiydi? Sizde ne gibi izler bıraktı?

Benim çocukluk dönemimde Milliyet yayınlarının küçük kitaplardan oluşan bir serisi vardı. Ablamla para biriktirip her ay bir tane alırdık. İlk okuduğum kitap onlar mıydı bilmiyorum ama aklımda kalan Gülten Dayıoğlu’nun ‘Fadiş’ ve ‘4 Kardeştiler’ kitapları.  Aman Tanrım ne         kadar üzülüp ağlamıştık o çocuk kahramanlara ve nasıl onlarla bir olup zorluklara direnmiştik.

3. Bu kitabı keşke ben yazsaydım, dediğiniz bir kitap oldu mu?

Samimi olarak söylüyorum, bu duyguya 2 kere kapıldım. Biri klasik bir eser ‘Çalıkuşu’. Sanırım okuduğumuz dönemdeki tüm genç kızlar toplu olarak Anadolu’ya göç edecek hale geldik. Çalıkuşu hepimizin içindeki şövalyeyi ortaya çıkardı. Bir de Solinger’in ‘Çavdar Tarlasında Çocuklar’ . Tek bir roman yazacaksınız ve o bu olacak! Keşke ben yazsaydım…

4. Çocuklara yönelik kitaplardan en son hangisini okudunuz? Kitapla ilgili düşüncelerinizi kısaca belirtebilir misiniz?

Dan Brown’ın ‘Hayvanlar Senfonisi’ni okudum ve dinledim. Benim hazırladığım ‘İlham Perileri’ serisi de sanat içerikli ve müzikli olduğu için ilgimi çekti ama halen favorim Christine Beigel’in  sanat serisi.

edebiyathaber.net (13 Ocak 2021)