1. Neden çocuklar için yazıyorsunuz?

Çocuklar için yazmaya bir plan dâhilinde başlamadım aslında. İlk kitabım öğrenciyken yazdığım Kar Masalı oldu. Tamamen içimden gelen, kendiliğinden akan bir hikâyeydi ve onunla ne yapacağımı bile bilmiyordum, yıllar sonra yayımlandı zaten. Okulda da ders aralarında hep ufak hikâyeler uydurup resimlerdim, zamanla böyle kabarık dosyalar oluşmaya başladı. O zamanlar Eskişehir’de raflarda pek de çocuk kitabı çeşitliliği görmüyordum ama tipik koleksiyonerlerin biriktirmeye başlangıç hikâyesi gibi, bir tane kitap aldıktan sonra sürekli çocuk kitabı arayıp biriktirmeye başladım. Farkında olmadan o kitaplar yol gösterici de oldu ve sevdiğim şeyle yaptığım şeyi aynı potada eritebilmeye başladım.

2. Okuduğunuz ilk çocuk kitabı hangisiydi? Sizde ne gibi izler bıraktı?

Çocukken bende hiçbir kitabın iz bıraktığını hatırlamıyorum maalesef. Çünkü kitap okumayı ders çalışmakla özdeş, sıkıcı ve aradan çıkarılması gereken bir iş gibi algılıyordum. Bunun sebepleri de eğitim sistemindeki yarıştıran mantaliteye dayanıyor yine. Okumayı hemen çözdüğüm ve hızlı okuduğum için birinci sınıfta hızlı okuma yarışmasına sokmuştu öğretmenim beni. O yarışmaya hazırlanmam için kucağıma yığınla kitap verdi, ben de hiçbirinin hikâyesini algılamadan, hızlı hızlı okuyarak bu anlamsız yarışma için hazırlandım güya. Kafamda hep böyle yer etti sonra. Bir de resimli kitap dünyası şu anki halinden çok uzak ve ıssızdı. Hayal dünyasını pek de olumlu anlamda beslemeyen klasikler önümüze konar, seçme şansımız olmadan ödev olarak okurduk. En nefret ettiğim özet çıkarmalar, bu yaz kaç kitap okudun skorları… Yazdıkça anlıyorum ki o tiksintiyi yine iyi atlatıp bu dünyayı sıfırdan keşfederek sevebilmişim:)

3- Bu kitabı keşke ben yazsaydım, dediğiniz bir kitap oldu mu?

İlk aklıma gelen Kumkurdu oldu, okurken o samimi ve çocuk kafasından çıkan dili beni çok etkilemişti.

4. Çocuklara yönelik kitaplardan en son hangisini okudunuz? Kitapla ilgili düşüncelerinizi kısaca belirtebilir misiniz?

Shaun Tan’ın “Taşradan Öyküler”ini okudum. İyi illüstrasyonla iyi hikâye birleşimi müthiş haz veriyor. Şakıyan Kemikler de şimdilik yatak başında duruyor, yemeye kıyamadığım çikolata gibi bazı kitapları da aldıktan sonra kapağını açmayıp bir süre bekleterek heyecanını sürdürmeyi seviyorum:)

edebiyathaber.net (17 Mart 2021)