Didem Güzey Ekinci’nin çocuklara yazdığı, Megha Vishwanath’ın resimlediği “Dünyada Bir Zeytin Ağacı” Yeni İnsan Yayınevi etiketiyle yayımlandı.

Tanıtım bülteninden

Zeytin ağacı, Antakya’dan başlayan Dünya seyahatine bütün Akdeniz havzasını katmıştır. Bin yıllık bir ağaçtır o, ömrüne süre tanınmaz. simsiyah meyvesiyle şairlere, yazarlara ilham veren ağaçtır.        

Türkiye’den Hindistan’a

Didem, Türkiye’de yaşayan bir çocuk edebiyatı yazarı. Megha, Hindistan’da yaşayan bir illüstratör. Bu iki güzel insan bir araya geldi. Onları birleştiren zeytin ağacının gezme sevdasını yazdılar, çizdiler ve çocuklara armağan ettiler.            

Hiç ağaç uçar mı?

Çocuk edebiyatının en göz alıcı yanı, hayallerde sınır tanımamasıdır. Uzaymış, dinozorlarmış, yer altında seyahatlermiş… Her düş mümkündür. Çocukların hayal dünyasının bu genişliği, kuşaklar arasındaki değişim ve dönüşümün de anahtarıdır. Akıllı telefonlar, bilgisayarlar ve uzay mekikleri bu düş gücü sayesinde mümkün olur. Düş gücünü kaybeden insan, umudunu da kaybeder. Umudunu kaybedenin yaşama sevinci de ortadan kalkar. O nedenle başlıktaki sorunun cevabı, çok kesin bir EVET’tir.            

Karatavuk

Uçmak ve değişik memleketler görmek istediğini bizim duygusal Zeytin Ağacımız ilk defa, eski dostu Karatavuk’a açar. Karatavuk şaşırır buna: “Köklerinden ayrılırsan yaşayamazsın. Her ağaç kendi toprağında daha güzel büyür, gelişir ve güçlü olur.” Gel gör ki Zeytin Ağacı’nın bu laflara karnı toktu. Planını yapmış, uçmaya ve dünyayı görmeye merak sarmıştı bir kere. Merak, öğrenmenin ilk koşuludur. Indiana Üniversitesinde yapılan bir araştırmaya göre, öğrencilerin %98’i derslerde sıkılıyor. Çocuklarımızın merak duygusunu fark etmesine ve o duygunun öğrenmeyi ateşleyen fitilini yakmasına yol açmalıyız. Zeytin Ağacı, öyle güzel hevesleniyor ki köklerinden kopma riskini alıp, uçmaya karar veriyor. Bu merakının çocuklara da fikir ve ilham vereceğini düşünüyoruz.         

Zeytin Ağacı şehre geldi

Derken seyahat başlıyor. Kırlarda yaşayan Zeytin Ağacı ilk el şehre doğru uçuyor uçmasına da ne görsün: “Kurak, ağaçlar çok az, her yer binalarla dolmuş, kirli sular her tarafı sarmış ve en kötüsü çocuklara oyun oynayacak toprak alan kalmamış; beton yaşam alanlarımızı işgal etmiş.” Bu farkındalığın da çocukların gözünde belirmesinin, değişimin anahtarı olduğu açık değil mi? Hak talebi, o hakkın eksikliğinin farkına varmakla başlamıyor mu?   

Lal Çocuklar

Zeytin Ağacı’nın bu yolculuğunun duraklarından biri de konuşamayan çocuklar. El kol işaretleriyle anlaşıyorlar. Her kitabımızda farklı olana dokunmayı kıymetli buluyoruz. Onlar toplumumuz içinde görünmez değiller, her yerdeler. Toplumumuzun farklı olanı kabul etmesini, onu görmezden gelmek yerine, onunla etkileşim içinde olmasını çok değerli buluyoruz. “Zeytin Ağacı gülümsedi çocuklara.” Sevgi öğrenilen bir duygudur. Bazen bir sıcak gülümseme uzun bir dostluğun kapısını aralar. Çünkü kalpten kalbe bir yol vardır, gözle görünmez.

Didem Güzey Ekinci

1978’de Adana’da doğdu.  Ankara ve Balıkesir’de yaşadı,  şu an İstanbul’da ikamet ediyor.  İşletme ve ardından Uluslararası İlişkiler okudu, hâlen Felsefe bölümünde okuyor. Öğretmen olarak görev aldı, radyo programları hazırladı ve spikerlik yaptı. Aynı zamanda işaret dili eğitmeni. Çevre ve çocuklar hakkında çalışmalar yapmak Didem Güzey Ekinci’yi mutlu ediyor. Edebiyat ve müziği çok seviyor. Bir kızı var.

Megha Vishwanath

Çocuk kitapları ve çizgi roman çizeri. Hindistan, Bangalore’da yaşıyor. Yaban hayatı ve doğa günlükleri üzerine çeşitli kurumlarda tasarımlar yaptı. Aynı zamanda kendi hikâye ve şiirlerini kitaplaştırdı. Şimdilerde Megha; küçük kızını büyütmekten, zerdeçal çayı içmekten ve çizimler yapmaktan hoşlanıyor.

edebiyathaber.net (8 Şubat 2022)