Claudio Magris’in “Enstantaneler” adlı kitabı, İbrahim Yasin Güler çevirisiyle Yapı Kredi Yayınları tarafından yayımlandı.
Tanıtım bülteninden
Claudio Magris “Enstantaneler”de 1999-2016 yılları arasında yazdığı bir anlık görüntüler koleksiyonu oluşturuyor. Günlük, siyasi ve özel hayata irili ufaklı kesikler atıyor. Anlamsızlık ve yüzeysellik uçurumlarını gizleyen yanlış inançları, deyimleri ve davranışları damgalıyor; insan ruhunun enginliğini ortaya çıkaran küçük, gizli davranışların altını çiziyor. Bu özgün ahlakçı, bize asla nasıl olmamız veya yaşamamız gerektiğini söylemiyor. Ancak bizi, kendimize titizlikle ve hassasiyetle bakmaya davet ediyor. Sonunda da bizi bir davetle selamlıyor: “Otuz yıldan fazla bir süre önce Linz Katedrali’nin kapısında okuduğum bir yazıt, ancak yeniden gülebildiğin zaman, gerçekten affedilmiş olursun, diyordu.”
“Bazen asla iki kişiyken olduğun kadar yalnız değilsindir. Cennetten sürgünün küçük bir kutsal temsili.”
Yazar hakkında
Claudio Magris (10 Nisan 1939, Trieste) İtalyan yazar, çevirmen, akademisyen. Torino Üniversitesi Alman Dili ve Edebiyatı bölümünden mezun oldu. 1994-96 yılları arasında İtalyan Senatosu’nda görev yaptı. 1986’da yayımlanan Danubio (Tuna Boyunca, YKY, 2019) kitabıyla en büyük çağdaş İtalyan yazarlarından biri olarak kabul edildi ve Bagutta Ödülü’nü kazandı. Microcosmi kitabıyla 1997 yılında İtalya’nın en önemli edebiyat ödülü Strega’yı aldı. En son, 2016’da Franz Kafka Edebiyat Ödülü’ne layık görüldü. Avrupa edebiyatına ve barışa katkılarından dolayı da çeşitli ödüller aldı, ayrıca 2007 yılında Nobel’e aday gösterildi. 2015’te yayımlanan “Non luogo a procedure” (Davanın Reddine, YKY, 2018) romanı büyük ses getirdi, “Corriere della Sera” gazetesinin edebiyat eki tarafından yılın en iyi romanı, yılın en iyi yazarı ilan edildi.
edebiyathaber.net (17 Haziran 2022)
