İsmim Asya Komiserim. Asya Türengül. 17 yaşındayım.
Yaptığım şeyin ne kadar fena olduğunu biliyorum komiserim. Bir can sonuçta. Cezam neyse çekmeye hazırım. Verilen hiçbir ceza benim onun bana tattırdığı acı kadar duyduğum canımı yakamaz sonuçta.
Yok be komiserim. pişman değilim. Niye pişman olayım? Mecburdum çünkü bunu yapmaya. Hem dünya bir şeytandan kurtuldu işte fena mı?
Polisler beni almaya geldiği an o kadar insan vardı ki beni sokakta aşağılayan. Olayın aslını bilmeden yorum yapan.. Annem bile.. Annem bile o suçlayanlar arasındaydı.
İşte o zaman gerçekten yerin bin kat dibine girmek istedim. Çıkmak istemedim oradan. Diğerleri neyse de annem neden suçluyordu beni. Ona söyledim oysa. Evet anlattım her şeyi ona. Ama o… Ona inanmayı seçti.
O herkese hep iyi yüzünü gösterdi komiserim. Nasıl inansın anam. O kadar usta yalan söylerdi ki. Haksızken haklı çıkarırdı kendini.
O şeytani yüzü bir ben görürdüm sadece. Sararmış dişleri, anason kokan nefesi, şehvet dolu gözleri. Sadece gece herkes uyuduğu zaman ortaya çıkan ve tek benim gördüğüm yüzü.
Daha ilk geldiği günde görmüştüm ben o yüzünü komiserim. Annemin ”Öp bakalım babanın elini!” dediği zaman. Oysa benim babam öleli daha iki sene olmuştu. Evet öldü komiserim. İnşaat işçisiydi babam. İnşaattan düştü ve öldü. Allah razı olsun komiserim
Neyse istemeye istemeye öptüm o eli. Elleri benim saçlarımı okşadığı zaman kendimi geri çektim. O zaman yalvarmıştım anneme. ”Anne evlenme o adamla” diye. Annem kaba etimi çimdirdi. ”Sus kız’’dedi bana ‘’Kadın başıma nasıl bakayım ben size? Ne elde var ne avuçta. Hem güvende olurum. Bilirsin dul kadına başka gözle bakıyor bu köyün erkekleri.”
Anneme göre bir kadının en güvenli olduğu yer erkeğinin, kocasının yanıydı.
Ama duyun bakın o güvendiği erkek ne yaptı bana.
O güvendiğin erkek var ya her gece geldi benim yanıma. O güvendiği erkeğin eli dokundu benim vücuduma. O güvendiği erkeğin dudakları öptü beni ! Her gece hissettim, o irinli elini, rakı kokan nefesini, vücuduma akan salyalarını..
Denemez olur muyum denedim tabii ki anlatmayı. O ise bana karşı ”Yalan söylüyorsun sen!” diye bağırdı. Ama biliyordum, içten içe inanıyordu bana. Hatta o gece duydum sorguya çektiğini pisliği. ” Doğru mu söyledikleri?” diye.
”Yalan söylüyor o! Kabullenemedi hala beni!” dedi şeytan. Annem sormaya devam ettikçe o yalanları ile ikna etmeye devam etti. Ki etti de…
Yok lütfen suçlamayın annemi. Savunmasızdı o sadece. Ne yapsın kadın? Ne elde var ne avuçta. E iş bulayım dese kolay kolay bulamazdı. O domuz da bunları bilerek kullandı onu.
Oysa önceler öyle değildi annem. Yani babam sağken. Hep kahramanım gibi görürdüm onu. Başım ne zaman sıkışsa ona sığınırdım ben. Bilirdim ki o çözerdi tüm problemleri. Bir tek o sarardı yaralarımı. Dünyada bir süper kahraman varsa o da benim annemdi. Çocuğu için her şeyi göze alan pelerinsiz bir süper kahraman. Ama o şeytan hayatımıza girdiği an annem içimdeki kahramanı günden güne söndürdü. Hayallerimi yerle yeksan etti.
Olay anını mı? Tabii anlatırım komiserim. O gece yatmadan gizlice mutfağa gidip ekmek bıçağını aldım ve yatağımın sol tarafına sakladım. Artık canıma tak etmişti. Ne olursa olsun alacaktım canını.. Gözümü hiç yummadım . Bekledim.. Sadece bekledim. Gölgesini gördüm kapımın camından. Bıçağı ona fark ettirmeden elime aldım ve yorganın altına soktum. Gözlerimi sımsıkı yumdum. Kapıyı açtı. Kapıyı açması ile beraber anason kokusu yayıldı etrafa. Ağır ağır adımlar ile yaklaştı yanıma. Önce yüzümü sevdi, saçlarımı okşadı, kokladı.. Yatağın üzerine çıktı. Yorganı açması ile gözlerimi açtım ve sapladım bıçağı… İğrenç kokan ağzından kanlar geldi.. Hırıltılar eşliğinde bağırdı bana. ”O…Orospu!!”
Böyle söylediğinde daha da kinlendim. Daha da fazla sapladım bıçağı. Bıçağı her sapladığım an acı çeken değil, şehvetten gözü dönmüş yüzü ve ağzından akan salyaları vardı karşımda.
Ve polisler eşliğinde karakola geldim işte. İnsanlar tarafından damgalanarak. ‘Katil!” Ve biliyorum bu damga çıkmayacak üstümden. Kova kova su ile de yıkansam, bin dereye de girsem aklanmam için , o damga çıkmayacak. Evet komiserim. Ben bir katilim! O Şeytanın Katili.
