Kayalık Ev,

Dünyanın Tepesi,

Kuzey Kutbu Yakınları,

Noel 1925,

Sevgili Oğullarım,

Bu yıl çok işim var. Bunu düşününce bile elimin titremesi artıyor. Üstelik artık zengin de değilim. Doğrusu çok korkunç şeyler oldu ve hediyelerin bir kısmı bozuldu. Kutup Ayısı da bana eskisi gibi yardım etmiyor. Üstelik tam Noel öncesi taşınmam da gerekti. İşte şimdi ne durumda olduğumu bir düşünün. Yeni eve taşınmak zorunda kalışımın ve ikinize ayrı ayrı mektup yazamayışımın nedenini de şimdi öğreneceksiniz.

Olanlar şunlar: Son Kasım ayının çok rüzgârlı bir gününde, kukuletam uça uça gitti Kuzey Kutbu’nun tepesine takıldı. Benim, “Hayır dur!” dediğim sırada bizim Kuzey Kutbu Kutup Ayısı kukuletamı almak için Kuzey Kutbu’nun o incecik tepesine tırmanmaya kalktı. Evet, kukuletayı oradan alabildi ama Kuzey Kutbu ortadan ikiye ayrılıp bizim evin üstüne düştü. Kutup Ayısı da da burnunun üstünde benim şapkamla beraber, çatıda açılan delikten yemek odasının tam ortasına düştü. Çatının üzerindeki karlar da onunla beraber içeri girince bütün mumlarla birlikte şöminedeki ateş de söndü. Karlar eriyince ortaya çıkan sular, bu yıl için hazırladığım hediyelerin bulunduğu bodruma dolmaya başladı. Bu arada yemek odama düşen Kutup Ayısı’nın bacağı da kırılmıştı.

Kutup Ayısı iyileşti ama kendisine çok kızdığım için bir daha bana yardım etmeyeceğini söyledi. Onu biraz kırdım galiba ama gelecek yıla her şeyin düzeleceğini düşünüyorum.

Mektupla birlikte, başımıza gelen kazanın ve Kuzey Kutbu kayaları üstündeki yeni evimizin birer resmini de gönderiyorum. (Kayaların içinde çok güzel kilerler var.) John benim titrek el yazımı (1925 yaşında) okuyamıyorsa, bu konuda babasından yardım isteyebilir. Bakalım Michael ne zaman okumayı öğrenip bana kendi elleriyle mektuplar yazmaya başlayacak? Her ikinize ve adaşım Christopher’a çok çok sevgiler.

Şimdilik bu kadar, hoşça kalın.

Noel Baba

Flavorwire’dan çeviren: Barış Berhem Acar – edebiyathaber.net (23 ocak 2013)