1. Neden çocuklar için yazıyorsunuz?

Çocuklar her yönleriyle gerçekler, olduğu gibiler. Yetişkinlerin ise samimi olabilmek için önce buna karar vermeleri, sonra da çaba harcamaları gerek. Kendimi bildim bileli çocuklarla, yetişkinlere oranla daha iyi anlaştım. Hatta üniversite yıllarında uzun süre çocuk tiyatrolarında oynadım. Çocuklara bir şey öğretmek değil de, onlarla bir şey paylaşmak istediğinizde, buna ne kadar açık olduklarını, algılarının ve hayal güçlerinin ne kadar gelişmiş olduğunu biliyorum. Öyleyse neden olmasın dedim…  

2. Okuduğunuz ilk çocuk kitabı hangisiydi? Sizde ne gibi izler bıraktı?

İlkokul, ortaokul dönemlerimde hiç çocuk kitabı okumadım. Bizim dönemimizde daha çok Kemalettin Tuğcu, Gülten Dayıoğlu, Ömer Seyfettin gibi yazarlar okullarda okutulur, ödevler verilirdi. Defalarca denedim, sevemedim. Çocuk kitabı okumaya ileri yaşlarda başladım; ilk hangi kitabı okuduğumu hatırlamıyorum ama Jules Verne, Mark Twain gibi yazarlardan başlayıp sonra masallara, derken güncel yazarlara doğru bir yolculuğa başladım.

3. Bu kitabı keşke ben yazsaydım, dediğiniz bir kitap oldu mu?

Olmaz mı? Roald Dahl’ın neredeyse tüm kitapları. Hangisini okusam ah, keşke diyorum. 

4. Çocuklara yönelik kitaplardan en son hangisini okudunuz? Kitapla ilgili düşüncelerinizi kısaca belirtebilir misiniz?

Peter Carnavas’ın Fil’ini okudum en son. Soyut duyguların bir çocuğun gözünde nasıl somut bir varlığa dönüştüğü ve ona karşı verdiği amansız mücadeleyi anlatıyor kitap. Aslında çocuklar için sert bir konu. Bir çocuğun, babasının yaşadığı depresyonu onun sırtına binmiş bir fil (yük) olarak görmesi ve babasını o filin ağırlığından kurtarmaya çalışması, biraz kasvetli bir konu gibi görünüyor ama yazarın ustalıklı anlatımı, Elif Ersavcı’nın çevirideki başarısı sayesinde çok zevkle, merakla ve heyecanla okunuyor. Sıradanlığı kıran bu tarz hikâyeleri çok seviyorum, çocukların da çok sevdiğine eminim.  

edebiyathaber.net (14 Nisan 2021)