André Maurois’in “Sonbahar Gülleri” adlı romanı, Samih Tiryakioğlu çevirisiyle Nora Kitap tarafından yayımlandı.

Tanıtım bülteninden

İklimler, Yaşama Sanatı ve Patronlar gibi hem Türkiye’de hem de dünyada severek okunmuş eserlerin yazarı André Maurois’nın son romanı Sonbahar Gülleri, ömrünün sonbaharını yaşayan ünlü bir yazarın, kendisini tepeden tırnağa dönüştüren “yasak aşkını” anlatıyor.

Okuyucu için anlatılanların ne kadarının yazarın hikayesi olduğu her zaman merak konusudur. Sonbahar Gülleri, yazarın hayatı da göz önünde bulundurulduğunda, bu konuda oldukça aydınlatıcı, çarpıcı bir kitap. 1949 yılında, tek başına bir Güney Amerika seyahatine çıkan André Maurois, bu seyahatte tanıştığı ve eserlerini İspanyolca’ya çeviren genç ve güzel María de los Dolores Checa Garçía y Rivera’ya âşık olur. Yirmi gün süren bu ilişkinin ardından Fransa’ya genç bir adam olarak dönen Maurois, “Marita” adını verdiği bu kadına elli dört mektup ve on bir şiir yazar. Bu mektup ve şiirler daha sonra karısının isteğine uyularak yayımlanır.

Maurois her ne kadar Sonbahar Gülleri’nin girişinde “Bu roman bir romandır; bu şahıslar da şahıslardır. Bunda ölü veya diri, gerçek yaratıklar bulup çıkarmaya çalışan kişi, bir romanın ne olduğunu, şahısların da neler olduklarını bilmediğini ispat etmiş olur,” dese de insan, kadın karakteri Dolores Garcia olan romanın baş kişisi yazar Guillaume Fontane’ın hikayesinde André Maurois’yı aramadan edemiyor.

“…beni olduğum gibi kabul ettiğiniz içindir ki, kendi benliğimden kurtaramıyorsunuz. Bir yenileşme, bir başkalaşma bana apayrı, saf insanlardan gelebilir. Öyle insanlar ki bana her şeyden bahsedecekler ama kendimden bahsetmeyecekler… Doğallığa dostum, adeta hayvanca bir doğallığa susadım ben, ama aksi gibi bundan da yoksunum.”

edebiyathaber.net (15 Nisan 2016)