Hazırlayan: Mehmet Özçataloğlu
- Neden çocuklar için yazıyorsunuz?
Bunda herhalde öğretmen olmamın payı büyüktür. Çocukları seviyorum. Sadece sevimli oldukları için değil; yetişkinlerdeki iki yüzlülükten, çıkar kaygısından, değerbilmezlikten, kinden uzak oldukları için; açık yürekli ve açık sözlü oldukları için; hep merak ettikleri ve tatlı şaşkınlıklarını esirgemedikleri için seviyorum onları. Çocuklar kitapları hak ediyorlar.
Doğayı seviyorum. Toprağı ayaklarımın altında, güneşi tepemde hissederek bir köyde büyüdüm ben. Ekmeğimizi bize bin bir zahmetten sonra veren, ama kirletilmemiş bir doğanın içinde büyüdüm. Bugünden bakıldığında yoksul gibi görünen, ama masalsı bir dünyada büyüdüm.
Çocukları, doğayı, masalları sevdiğim için çocuklara ellerimizden kayıp gitmekte olan doğaya dair masallar anlatmak istiyorum. Ayrıca, onlar için, yaşadıkları dünyanın dışında, belki bir kitabın iki kapağıyla sınırlı, belki okunup bitirildikten sonra da süregiden, küçük bir dünya yaratmak ve serüvenler kurgulamak hoşuma gidiyor.
- Okuduğunuz ilk çocuk kitabı hangisiydi? Sizde ne gibi izler bıraktı?
İlk okuduğum kitabı hatırlamıyorum. Önceki soruya verdiğim cevaptan anlaşılacağı üzere kitabın kıt olduğu bir ortamda geçti çocukluğum. Hayal meyal hatırladıklarım, “Kerem ile Aslı”, Köroğlu Hikâyeleri”, Hz. Ali’nin Cenkleri” ve bunlara benzer adlardır. Bunlar, hele bugünün ölçütleriyle, çocuk kitabı mıydı? Değildi; ama bulup okuyayabildiklerimiz, daha doğrusu büyüklerimizin kendileri de dinlemek üzere bize okuttukları bunlardı.
- Bu kitabı keşke ben yazsaydım, dediğiniz bir kitap oldu mu?
Elbette oldu. Örneğin Eflatun Cem Güney’in kitapları: Gökten Üç Elma Düştü (Özellikle bu kitaptaki “Zümrüdüanka” masalı!), Evvel Zaman İçinde, Bir Varmış Bir Yokmuş… (Ama E.C.G. ustanın anlatımının yalınlıktan uzakça, sanatlı olduğunu, dolayısıyla çocuklar için ağır sayılabileceğini söyleyeyim.)
Jean-Claude Mourlevat: Tersine Akan Nehir
- Çocuklara yönelik kitaplardan en son hangisini okudunuz? Kitapla ilgili düşüncelerinizi kısaca belirtebilir misiniz?
Yücel Feyzioğlu’nun Kardeş Masallar’ını (1. 2. 3. ciltler) okudum en son. Okuyorum.
Bu kitapları okurken, yönümüz hep Batı’ya dönük olduğundan mı, nedir, Batı masallarına hak ettiklerinden fazla yer, zaman ve önem verdiğimizi; kardeş halk kültürlerinin ürünlerinin aslında bize ne kadar yakın olduğunu, bizim onlardan ne kadar uzak düştüğümüzü, onları ne kadar ihmal ettiğimizi gördüm. Utandım biraz. Yücel Feyzioğlu sağ olsun bizi utandırdığı için.
edebiyathaber.net (15 Ocak 2020)
