Başıma Gelen Acayip Şeyler, Ece Levi’nin 6-10 yaş arası çocuklar için kaleme aldığı sımsıcak bir anlatı. Yazarın ‘küçük insanlar’ın dünyasına seslenmesi, onların dağarcığına iz bırakmak istemesi, “Önce büyükler için ‘ciddi’ konularda gayet ‘sıkıcı’ kitaplar yazdım.” cümlesinde gizli. 

“Esas çocuk, hikâyenin kahramanı, yani ben. Yaşadıklarını ilham perisinin de elvermesiyle halk için yazan, halktan biriyim. Küçüklerimi sever, büyüklerimi sayarım ama bu, kırmızı çizgilerim olmadığı anlamına da gelmez.” diye konuşan Tibet’in maceralarını takip ediyoruz, Bakkal Recep, Ferit, Nebahat Teyze, Terzi Bülent, Annem, Hayri Efendi, Çöpçü İdris Amca’yla beraber. 

Dikkat, Masal Saati Başlıyor!

Ece Levi’nin üslubu, bir masal saati gibi. Hikâye anlatıcısı sanki karşınızda ve siz söylenenleri gözünüzü kırpmadan, nefesinizi tutarak dinliyorsunuz. Yazarın satır aralarını ünlemesi, metinden bir an bile olsa uzaklaşmanıza mâni oluyor: “Dikkat: Arada inandırıcı bulmadığınız olaylar olursa kendinizi suçlamayın, onları kesin ben uydurmuşumdur. Hayal gücümü bazen durduramıyorum. Benim de süper gücüm bu işte.”

Başıma Gelen Acayip Şeyler, bir mahallenin etrafında şekilleniyor. Belki de Ece Levi’nin eski Bursa’nın sokaklarında geçen çocukluğuna bir mektup böylesi bir tercih ya da seçim. Yazarın Aziz Nesin öykülerine öykünen bir benzerliği de yok değil. Kurgunun muzip, okuru güldüren ve kelimelerle resmettiği tablonun içine dâhil eden bir yanı var. 

Yaşlı ve Bilge Karga

Bence insanlığın ilk yol göstericisi ve ağaçlı hemen her mahallenin bekçisi gibi takılan karga, hikâyenin içine şık ve oldukça esprili bir dille yerleştirilmiş. Gelin beraber okuyalım kaydedilenleri: “Tüm vücudumu üşüten bir rüzgâr esti birden… İçimdeki buzdan sarkıtlar titredi, aynı anda başımda ‘Lök!’ diye bir his oldu. Sanki biri başımın üstünden geçerken havada bir yumurta kırmış, içini de kafama boşaltmıştı. Yüzüme doğru akan sıvı beyazdı. Mahallenin en yaşlı ve bilge kargası, çilemin bitmemesi gerektiğini düşünmüş olacak ki düşene bir pençe de ben çakayım dercesine kafamın tam ortasına klozet muamelesi yapmıştı.”

Herkesten Bir Tibet Çıkarmak!

Sanki büyük şair Nâzım Hikmet’in Yaşamak Güzel Şey Be Kardeşim romanını selamlayan ve “Güzel şeymişsin be yaşamak” mottosuyla biten bu güzel hikâye, kaybolan mahalle dokusunu ve onunla birlikte yitirilen sevgi dolu hasletlerin de biriktiği bir anı defteri gibi. Çünkü Tibet aslında çocuklarına bu kitabı okuyan ebeveynlerin kendisi, kahramanın yaşadıkları da anne-babaların çocukluk zamanlarındaki yaşanmışlıkları. 

Özetle Başıma Gelen Acayip Şeyler, bir çiçek dürbününde akan mutlu ve heyecanlı sahnelerden mürekkep. Evet, Ece Levi hem yazarak hem çizerek, çok naif bir zaman ve duygu kolajı yapmış ve herkesten birer Tibet çıkarmış. 

edebiyathaber.net (19 Eylül 2023)