“… İnsanların şehirleri büyürken, yapıları çoğalırken, bitkilerin, hayvanların yaşam alanı azaldı, bir kısmının ki yok oldu. Oysa, dünya başka canlıların da evi…”
Bazen bir satır bazen de burada olduğu gibi bir paragraf bütün bir kitabın önüne geçebiliyor. Altını çizdiğimiz o tek tümce için, ‘iyi ki bu kitabı okumuşum’ diyebiliyoruz. Bütün bir kitabın yapamadığını o tek tümce yapar, alır götürür bambaşka bir dünyaya. O tek tümcenin hatırına bir kitap değil de ciltlerce kitap okumuş gibi hissederiz, mutlu oluruz. Öylesine bir doygunluk işte. Buradaki satırlar belki benim ve yaşıtlarım için çok anlamlı olmasa da hedef kitlesinde yer alanlar için oldukça büyük ve anlamlı tümceler.
Alıntıyı yaptığım kitap “Mavi ve Ağaç.” Hep Kitap etiketiyle yayımlanan kitabı Aylin Aydın yazmış, Elif Onat resimlemiş. Kitabın yazarı Aylin Aydın, ilk defa karşılaştığım bir isim. Arka kısımda yer alan özgeçmişinden inşaat mühendisi olduğunu öğreniyorum. Çocuk edebiyatına emek verenlerin büyük bir kısmı sanırım teknik bölümlerde eğitim alan isimler. Oysa edebiyat alanında emek verenlerin sayılara, ölçümlere uzak olduğunu düşünürdüm hep. Şimdi anlıyorum ki sözcüklerin büyülü dünyasına uzak kalamıyor hiç kimse. Çizerin de eğitim dünyasından olması değil ama teknik bir bölümün eğitmeni olması en az bu kadar şaşırttı beni. Çizerden söz ederken not olarak iliştireyim, kitapta yer alan çizimleri yeterli bulmadım fakat ilk profesyonel resimleme olmasından dolayı tolere edilebilir diye düşünüyorum.
Gelelim kitabın kahramanı Mavi’ye. Mavi, meraklı, araştırmayı seven, öğrenmeye hevesli bir çocuk. Doğaya, özellkle de ağaçlarla kuşlara yoğun bir tutkuyla bağlı. Keşfetmek ve gözlemlemek onun için nefes almaktan farksız. Mavi’nin çizdiği bir ağaç can buluyor kitapta. Sonrasında farkındalıkları da artmaya başlıyor. Kitap boyunca bu ağacın gerçekten Mavi’yle konuştuğumu okusam da Mavi’nin sadece hayali bir arkadaşımı diye tereddüt etmekten de geri duramadım. Öyle ya her çocuğun bir hayali arkadaşı olur mutlaka.
Mavi’nin doğa sevgisini okudukça okul döneminin de başlamasıyla yine evlere kapanacak çocukları düşündüm. Ev-okul-etüd üçgeninde dolanıp duracaklar. Yakın zamanda yaşadığımız salgın kabusunda birçoğunun aylarca ayakkabı dahi giyemediğini düşününce… Mavi’nin doğaya olan bu düşkünlüğü imrenilmeyecek gibi değil.
Burada giriş bölümüne dönelim ve o satırları tekrar anımsayalım. “İnsanların şehirleri büyürken, yapıları çoğalırken, bitkilerin, hayvanların yaşam alanı azaldı…” Salgının bizi evlerimize hapsetmesiyle doğal yaşam alanlarını boşalttığımız doğanın sahipliğini bizimle paylaşan diğer canlıların da yeniden evlerine döndüklerini hep beraber gördük, izledik.
İçinde yaşadığımız sistemin bizi yalnızlaştırıp kendi içimize kapattığı zamanlardan geçerken Mavi’nin doğal yaşamı keyifle okunan bir hikâye olmuş. Dört duvar arasındayken ormanın taze kokusunu çekebiliyor okur içine.
O halde oksijeni bol bir hafta olsun hepimize…
edebiyathaber.net (19 Eylül 2022)
