- Neden çocuklar için yazıyorsunuz?
Küçükken, okulda ne zaman çok sevmediğim bir ders olsa hayal kurmaya başlar, kafamın içinde binbir türlü karakterle farklı zamanlara, farklı mekânlara giderdim. Büyüdüm, ama hayal kuran çocukluğum neyse ki beni hiç bırakmadı. Parkta bahçede, güzel bir şarkı dinlediğimde ya da yollar uzayıp bitmediğinde yine başlıyorum hayaller kurmaya. Öyküler böylece buluyor beni. Çocuklar ya da yetişkinler için yazacağım diye bir hedef koymuyorum kendime. Aklıma gelen, beni heyecanlandıran ilhamın peşinden gidiyorum.
- Okuduğunuz ilk çocuk kitabı hangisiydi?
Kütüphanemizde babamdan kalma, Milliyet Yayınları’nın çocuk klasikleri dizisi vardı. Hani şu mavi kapaklı, cep boy gibi görünen kitaplar. İlk okuduğum kitap hangisi hatırlamıyorum ama o klasikler ile bir yazı geçirdiğimi hatırlıyorum. Özellikle de Jules Verne’in kitaplarını okuyup kendim yeni öyküler uydurmayı çok severdim. Daha sonraları Pıtırcık dizisi, Narnia Günlükleri, Lynne Reid Banks’ın Dolaptaki Kızılderili dizisi geriye dönüp bakınca ilk aklıma gelen, bayıla bayıla okuduğum kitaplardı.
- Bu kitabı keşke ben yazsaydım, dediğiniz bir kitap oldu mu?
Kurguyu eğip büken, metin ya da resimleri ile alışılmışın dışına çıkan kitapları çok seviyorum. Bu yüzden Suzy Lee’nin Sınır Üçlemesi’ne (Dalga, Gölge ve Ayna) hayranım. Suzy Lee kitaplarda, özellikle de baskıda büyük problem yaratan, sayfaların ortasındaki boşluğu kullanarak üç yaratıcı öykü kurguluyor. Sınırların bazen nasıl yaratıcılığı kamçıladığını gösteren ufuk açıcı bir örnek. Suzy Lee’nin bu serisi, sessiz kitaplar. Dolayısıyla keşke ben yazsaydım değil de keşke benim aklıma bu fikir gelseydi diyebilirim. Aynı şekilde öykünün hem metinle hem de bir film gibi illüstrasyonlarla anlatıldığı Brian Selznick’in Hugo Cabret ve Buluşu da yine çok sevdiğim kitaplardan biri.
- Çocuklara yönelik kitaplardan en son hangisini okudunuz? Kitapla ilgili düşüncelerinizi kısaca bahsedebilir misiniz?
En son kızımla Annemarievan der Eem’in Bir Aslan İstiyorum! adlı resimli kitabını okuduk. Başkahraman Robin annesinden aslan, keçi ve hipopotam gibi evde beslenemeyecek hayvanlar istiyor. Robin’in hayvan istediği sayfalardaki renkler öyle canlı ki, kırmızıya bayılan dört aylık kızım bu sayfalarda hep çok heyecanlanıyor. Resimli kitapların, daha dört aylık bir bebeğin bile böyle ilgisini çektiğini deneyimlemek çok zevkli. Şu sıralar, Pluk ve Kırmızı Çekicisi’ni okuyoruz. Bu kitap bana, absürt karakterleri, mesaj verme kaygısı olmayan sakin ve eğlenceli diliyle eski çizgi filmleri anımsatıyor. Bir tabak kurabiye kapıp içinde kaybolmak istenecek türden bir mahalle.
edebiyathaber.net (7 Eylül 2022)
