Osman Cemal Kaygılı’nın Eski İstanbul Akşamcıları ve Kemal Hulusi Koray’ın Son Öpüş kitabı, Can Yayınları’dan “Kısa Miras” serisinden yayımlandı.
Tanıtım bülteninden:
Kuşakları etkilemiş romanlar, ufuk açıcı öyküler, ezberlere kazınmış şiirler… Gazetelerde kalmış söyleşiler, gezi yazıları, denemeler, makaleler…
Edebiyatımızın farklı dönemlerinden, iz bırakan metinler Kısa Miras’la bir araya geliyor.
Eski İstanbul Akşamcıları
Meyhane masaları, âlemler, âlemciler, kabadayılar… Osman Cemal Kaygılı, geçmişte kalmış bir İstanbul’un farklı yüzlerini anlatıyor.
1932’de Vakit gazetesinde yayımlanan bu yazı dizisini kitaplaştırırken yazarın içki ve âlemcilere dair başka yazılarını da ekledik.
“‘Bey oğlum, niçin içtiğimi, sarhoşluktan ne bulduğumu, ne beklediğimi soruyorsunuz. Eski gençlik hatıralarımı unutmamak, daima onları gözümün önünde canlandırmak, gençlik hayatımı, hayalen olsun
şimdi de yaşamak için içiyorum.’
‘İçince demek kendinizi hayale kaptırıyorsunuz?’
‘Kim kaptırmıyor ki?
İçenlerin hepsi de kaptırır.’
‘Demek gözünüz gönlünüz hâlâ gençlikte?’
‘Kimin değil ki, içenlerin hangisinin değil ki…'”
OSMAN CEMAL KAYGILI, 1890’da İstanbul’da doğdu. Askerî kâtiplik ve öğretmenlik yaptı. Mahmut Şevket Paşa suikastına adının karışmasından sonra birçok yazarla birlikte sürüldüğü Sinop’ta üç yıl kaldı. Geçimini sağlamak için birçok farklı işte çalışan yazar, 1920’lerde mizah yazarlığıyla tanındı. Sonraki yıllarda Sabah, İkdam, Cumhuriyet gibi gazetelerde köşe yazarlığı yaptı. İstanbul kültürüne dair çeşitli yazı dizileri yayımladı. Roman, öykü, sözlük, deneme gibi farklı türlerde eserler veren ve zengin folklor bilgisinden kuvvet alarak eski İstanbul kenar mahalle hayatını eserlerine başarıyla taşıyan Osman Cemal Kaygılı, 1945’te öldü.
Son Öpüş
Öykücülüğümüzün en kendine has isimlerinden Kenan Hulusi Koray’ın uzun öyküsü Son Öpüş, kırsala, doğaya ve aşka dair çarpıcı bir metin.
“Haçdağı köyünde bir gece jandarma karakolu basıldıktan sonra civardaki bütün köylüler ikindi olur olmaz kapılarını kapamayı itiyat edinmişlerdi. Halbuki henüz kış değildi ve Akviran tepelerine soğuk yalnız kar ve tipiyle gelmez, kurt sürüleriyle beraber uğrardı. Onun için olacak ki eşkıyalarla başa çıkamayan köylüler, hiçbir yıl kışın erken geldiğini istemezken bu sefer eylül sonuna doğru Akviran’ı bir kar kıyametin kapamasını bekliyorlar, ‘Eşkıyaları ancak kurtlar temizleyebilir,’ diyorlardı. Bir sabah ağıl kapılarını örten bir kar tabakasına tesadüf ederlerse bütün bir kışı ocak başında geçirmeye razı olacaklardı. Fakat eşkıyalar aç kalıp da bu sefer Akviran’a kadar sarkarlarsa!”
KENAN HULUSİ KORAY, 1906’da İstanbul’da doğdu. İstanbul Erkek Lisesi’ni bitirdikten sonra bir süre Edebiyat Fakültesi’nde okudu. Genç yaşta girdiği gazetecilik mesleğinde farklı kurumlarda, farklı görevlerde çalıştı. 1928’den itibaren çeşitli dergi ve gazetelerde öyküler yayımladı. Meşale dergisinde bir araya gelen Yedi Meşaleciler topluluğunun şair olmayan tek üyesi olan Kenan Hulusi, 1943’te, yedek subaylık yaptığı Adapazarı’nda tifüsten öldü.
