Bir gece, derin bir oh çekerek gökyüzüne baktığınızı düşünün. Yoğun bir günün ardından nefes almak için çıktığınız balkondan gökyüzüne doğru kocaman bir oh! O sırada gökyüzünü aydınlatan yıldızlar yalnız değil tabii. Ay da yanlarında. Nasıl, bu gece yok mu? Ay her gece orada olmaz mıydı ki? 

Ayı Aradığımız Gece, Timaş Çocuk etiketiyle çocuk okurlara sunuldu. Kitabın yazarı Sevde Tuba Okçu ve görsellere imzasını atan Rumeysa Abiş iş birliğinde ortaya çıkan Ayı Aradığımız Gece, çocuklar ve hayvanları meraklı bir arayışta bir araya getiriyor. Bir gece ortadan kaybolan ay’ı aramaya koyulan çocuklar ve hayvanlar yolda aya sesleniyor, rüzgarı da önlerine katıyorlar. Ay’ı ararken çok yorulsalar da eğlenmekten vazgeçmiyorlar. Yazar, şarkılar söyleyerek diğerlerini eğlendiren çocuğun cesaretini ön plana çıkarmayı tercih ediyor maceranın bir noktasında. Elbette bu cesaretin kendine has bir inceliği ve niteliği var. 

Türlerin iç içe geçtiğini, bir olmanın geçirgenliğini ve şeffaflığını hayvanların sırtlarında taşıdığı çocuklarla, rüzgarın söylediği ninnilerle okuyoruz. Doğayla bir bütün olmak, insanı doğadan ayrı düşünmemek; önlerine çıkan bir dereye teşekkür eden çocuklar yazdırmış yazara. Günümüzde doğayı gözeterek doğada vakit geçirmesi önerilen çocuklar; hikayede, doğadan sadece yararlanmakla kalmayıp onun gerçek bir parçası oluveriyor.

Yol uzadıkça çocuklarla hayvanların yolu keçilere, arılara, kaybolan eşyalarına varıyor bir şekilde. Keçiler de ayla birlikte mi gitmişti yoksa? Karşılaştıkları eşya dağı da neyin nesiydi? Keçiler mi ayı alıp gitmişti, ay kendi kendine mi kaybolmuştu? Peki ya bir kurabiyeyle bir ay birbiriyle karıştırılabilir miydi? Daha birçok sorunun yanıtına varmak üzere çocukların geceyi aydınlatmayı başarıp başaramadığı merak konusu olsun. Bu merak, gökyüzünü keşfetmek için onları yeni yolculuklara çıkarsın…   

Kaynak: Ay’ı Aradığımız Gece, Yazar: Sevde Tuba Okçu, Çizer: Rümeysa Abiş, Timaş Çocuk – 36 Sayfa

edebiyathaber.net (23 Mayıs 2022)