Çağdaş Boşnak edebiyatının usta yazarı Cevad Karahasan’ın, kimi eleştirmenlerce Umberto Eco’nun Gülün Adı’na, Amin Maalouf’un Semerkant’ına akraba sayılan kitabı, Selçuklu’nun ve Ömer Hayyam’ın dünyasını rengârenk tablolaştıran bir anlatı…

Selçuklu İmparatorluğu’nun payitahtı İsfahan’da beklenmedik ve şüpheli bir ölüm gerçekleşir. Ölen, saygın bir adamdır ve Ömer Hayyam’ın dostudur. Büyük bilgin ve şair, ölüm sebebini araştırmaya koyulur, bir yanda da hatıraların ve kederin tefekkürüne dalar. Derken, Selçuklu ülkesinin günü yavaş yavaş kararmaya başlar, tehditler büyür, çöküş ilerler, “savaşlar, kargaşa, hastalık, fakirlik, açlık” kol gezer. “Kütüphanelere ve benzer yerlere ihtiyaç duyulmayan bir zamana” gelinir… Ömer Hayyam, ömrünün son deminde, kendi hayatıyla beraber, Selçuklu’nun parıltısının ve çöküşünün de muhasebesini yapacaktır. Bereketli bir çoğulculukla fanatizm arasındaki çatışmanın muhasebesidir bu aynı zamanda.

“Küllerin Anlattığı, miyoplar ve çekingenler için, gayretkeşler ve kitap kurtları için, öğrenme tutkunları ve gözlük takanlar için dev bir müdafaanamedir…”
Julıa Kospach

Kitaptan bir bölüm okumak için>>>

Cevad Karahasan

1953’te Bosna’da Tomislavgrad/Duvno’da doğdu. Annesini “inanmış Müslüman”, babasını “dindar komünist” olarak tanımlar. Saraybosna Üniversitesi’nde edebiyat ve tiyatro öğrenimi gördü. Zagrep Üniversitesi’nde felsefe doktorası yaptı. 1986’dan 1993’e kadar Saraybosna’da, sonra Avrupa’nın birçok şehrinde ders verdi, oyunları oynandı. Roman ve denemeleri birçok dile çevrildi. Çok sayıda uluslararası ödüle layık görüldü.