1. Neden çocuklar için yazıyorsunuz?

Aslında görünürde çocuklar için yazdığım söylenebilir fakat ben içimizdeki çocuğun da beğeneceği kitaplar yazmayı hedefliyorum.  Ve biliyorum ki çocuk kitapları okumaktan mutluluk duyan resimlerini incelerken çocukluğuna dalan kitaptaki ana fikri kendine motto edinen yetişkin kitlesi azımsanmayacak kadar fazla. Ben de bunlardan biriyim. Bir okulöncesi öğretmeniyim ve aynı zamanda 2 ve 5 yaşlarında iki çocuk sahibiyim. Çocuk kitaplarındaki berraklığı fark ettiğimden beri çocuk kitaplığıma her ay yenilerini ekledim. Dönüp baktığımda onlarca kitabım olmuştu ve ben bunları her gün sınıfımda öğrencilerime, evimde çocuklarıma okumaktan hiç bıkmadım. Çünkü her okuduğumda ben de yeni bir şey keşfediyor ve öğreniyorum. Çocuk kitaplarının en sevdiğim özelliği de bu zaten; her okuduğumuzda yeni şeyler fark edip resimlerine dalıp gitmek. İşte bu sebeple ebeveynler çocuklarına kitap okurken aslında önce kendileri sıkılmamalılar ki çocuklarımız da zevkle, heyecanla o birlikte kitap okuma anını beklesinler. 

2. Okuduğunuz ilk çocuk kitabı hangisiydi? Sizde ne gibi izler bıraktı?

Küçük Ayşegül serisini bilmeyen yoktur, hala gördüğümde dalar giderim resimlerine. Tanıştığım ilk çocuk kitapları bunlardı çizimlerini öyle dikkatle incelerdim ki küçük ayrıntılı çizimlere bayılıyorum ama şüphesiz hayatıma dokunan yazılarıyla benliğimi oluşturmama yardım eden ilk yazar Gülten Dayıoğlu’dur. Her kitabını çok severek okumuştum. Onun sade dili, gündelik sorunları çocuk gözüyle ele alması çok sürükleyiciydi. Hala unutamam kitaplarını okurken aldığım o tadı, duyguyu. Fadiş, Yurdumu Özledim, Dört Kardeştiler, Suna’ nın Serçeleri, Ölümsüz Ece ve daha niceleri…

3. Bu kitabı keşke ben yazsaydım, dediğiniz bir kitap oldu mu?

Aslında olmadı. Olması gerekiyor muydu bilemiyorum ama okumaktan çok keyif aldığım çokça kitap oldu. Hep okur gözüyle baktım onlara, saygı duydum. Öyle yazmak istemiş ve yazmış. Onun kurduğu Dünya’ ya ben de dâhil oldum. Ama bu kitabı ben yazsaydım burasını şöyle yazardım dediğim kitaplar oldu o da şöyle; sınıftaysam çocuklarla birlikte okuyorsam kitabı bazen dikkatlerini toplamak adına kısalttığım ve kendimce eklemeler yaptığım yerler oluyordu ya da resimlemeleri çok güzel ama yazıları çok uzun olan kitapları yaş grubuna ya da ilgilerine göre değiştirebiliyorum.

Evde de bir kitabı birden fazla okuduğumuzda farklı kavramlara dikkat çekmek için değiştirdiğim ve eklediğim şeyler oluyordu böylece hem dikkatini vermek istediğim noktaya çekiyordum hem de her okuduğumuzda farklı bir konuya odaklanıyorduk.

Bir de bu kitabın içinde ben de olsaydım dediğim kitaplar da çok oldu. Yani kahramanı olmak isterdim. Mesela İYİ YÜREKLİ DEV MEMO/AXEL SCHEFFLER-JULIA DONALDSON. Çizimlerine ve konusuna hayran olduğum bir kitap.

4. Çocuklara yönelik kitaplardan en son hangisini okudunuz? Kitapla ilgili düşüncelerinizi kısaca belirtebilir misiniz?

En son öğretmen arkadaşlarımla kitap tahlil buluşmamızda Kyo MACLEAR’ın KAŞAL kitabını okuduk ve değerlendirdik. Bu buluşmalarda, bir çocuk kitabını farklı bakış açılarıyla değerlendirmek beni inanılmaz mutlu ediyor. Ben bir kitabı okuduğumda sadece kendi bakış açımla değerlendirebiliyorken farklı bakış açılarını görmek çok güzel. Bu yüzden böyle toplu okumalar kitabı 10 kere okuduğumda bile göremediğim şeyleri bir defada görmemi sağlayabiliyor. 

Kitabın ismi bizlere ilk etapta nedir ki bu dedirtse de kitap ilk sayfasından itibaren çekiyor bizi içine. Annesi kaşık, babası çatal olan Kaşal’ın hikâyesi, kendini tanıma ve farklılıklarının değerini bilme üzerine. Çizimleri çok yaratıcı ve dikkati çekip dağıtmayan türden. Hem dili hem çizimleriyle sürükleyici bir kitaptı ve sonunda Kaşal’ın kendini değerli hissetme anı çok sürprizli ve bir o kadar da eğlenceliydi. Bence yaşsız bir kitaptı ve 6 aylık bir bebeğiyle bile okuyabilir bir ebeveyn. Özellikle ek gıda sürecindeyken alınıp uzun yıllar okunabilecek bir kitap Kaşal. Eminim çok seveceklerine… 

edebiyathaber.net (19 Temmuz 2023)