Evelio Rosero’un günümüz Kolombiya’sı üzerine iki romanı “Öğle Yemekleri” ve “Ordular“, Can Yayınları etiketiyle yayımlandı.

Tanıtım bülteninden

Öğle Yemekleri

“Bunak erkek ve kadınlardan bahsediyorum,” dedi rahip yardımcısı çabucak. “Yersiz yurtsuz, yorgun insanlardan. Gün boyu Bogotá’nın dört bir yanında amaçsızca dolanan tiplerden. Dehlizlerde uyuyanlardan. Peder Almida’nın mesajlarını dinlemek istemiyorlar. Yine de ara sıra onlara bütün bu mesajları okuyorum. Sadece öğle yemeği yemek istiyorlar, hepsi bu. Ve uyumak. Hiçbir şeyle ilgilenmiyorlar. Yalnızca tabaklarının peşindeler.”

Muhtaçlara her gün öğle yemeği hazırlayıp dağıtan bir kilise. Kilisenin önünde biriken kuyruklar. Herkes içeri doluşuyor. Kilisenin kamburu Tancredo kan ter içinde masadan masaya koşuyor. Birkaç gün sonra yaşanacaklardan habersiz. Pederin acilen kiliseden ayrılması gerekince pazar ayinini ilk kez başka bir peder yapacak ve kilise birer birer fısıldayacak sırlarını.

Gabriel Garcia Marquez’in izinden giden Evelio Rosero, Latin Amerika’nın yaşayan en büyük yazarlarından biri.

“Sömürülen bir rahip yardımcısının kırılgan ikilemlerini sert bir hicivle gözler önüne seren ve Victor Hugo’ya selam çakan bu roman kokaini, yozlaşmayı ve hepsinden öte korkuyu içinde barındıran meşum gücün ve himayenin altını çiziyor. Sıradışı bir mizah ve gitgide artan ruhani bir coşkuyla insanı duygulandırdığı kadar yere de seriyor.” The Guardian

Ordular

“Yıllar önce evlerini terk etmek zorunda kalan başka köylerin sakinleri bizim köyümüzden geçerlerdi; erkekler, kadınlar ve çocuklardan oluşan, başı sonu görünmeyen kafileler… Aç biilaç meçhule giden sessiz kalabalıklar halinde geçişlerini seyrederdik. Yıllar önce üç bin yerli uzun süre San José’de  konakladı ve derme çatma sığınma merkezlerinde yiyecek sıkıntısı baş gösterince gitmek zorunda kaldılar. Şimdi sıra bize geldi.”

Emekli öğretmen Ismael’in hayatı bir harika. Köyü cennetten bir köşe. En büyük derdi, güneşlenen komşusunu gözetlerken kendi karısına yakalanmamak. Ta ki ordular gelene kadar.

Evelio Rosero’nun Ordular’a mekân seçtiği Kolombiya köyü ağır ağır yokluğa karışıyor. Saldırganlara ve kurbanlara ise dünyanın geri kalanı da yabancı değil: silahlılar silahsızlara karşı, ölüm insanlığa.

Ordular, Latin Amerika roman geleneğinin seçkin eserlerle yoluna devam ettiğinin bir kanıtı. Yüzyıllık Yalnızlık, Pedro Paramo gibi başyapıtlarla birlikte anılacak bir roman.

“Márquez’den bu yana Kolombiya’nın yaşadığı sorunların edebiyata en başarılı şekilde yansıtılması… Kâbusumsu, sürreal, yine de gerçekçi bir roman.” Time Out New York

EVELIO ROSERO

1958’de Kolombiya’nın Bogotá şehrinde doğdu. 2006’da Kolombiya Kültür Bakanlığı tarafından Ulusal Edebiyat Ödülü’ne layık görüldü. Ordular romanıyla Tusquets Roman Ödülü’nü ve The Independent gazetesi Yabancı Roman Ödülü’nü kazandı. Eserleri ondan fazla dile çevrildi.

edebiyathaber.net (13 Mayıs 2016)