Carrie Snyder daha önce Türkçe çevirisi yayınlanan “Kız Koşucu” kitabıyla dikkatimi çekmişti. Okul öncesi küçük yaş grubuna hitap eden “Pijama Günü!”nü görünce merakla elime aldım. “Pijama Günü!” kitabı,  Doruk’un, kalabalıktan ve etrafındaki yetişkinlerin sürekli koşuşturup kendisini dikkatli dinlememesinden yararlanarak elde ettiği özgürlüğü konu ediyor. Komik ve öylesine söylediği bir sözle pijamayla evden çıkma iznini koparır.  Pijama rahatlığını günlere, haftalara, aylara yayar. Bütün sınıf arkadaşlarına ve hatta hatta ailesine de bu özgürlüğü getirir. Doruk’un ne istediğini bilerek özgürlüğünü ilan etmesini okumak, ilham verici…  

Doruk beş kardeşin ortanca olanı… Büyük kardeşleri ve küçük kardeşleriyle ilgili bazı gözlemleri var. Bunlar sayesinde neleri bildiğini, neleri sevdiğini şekillendirebilen bir çocuk. Kalabalık bir ailede büyümenin getirdiği görünmezliği de keyifli bir biçimde yaşar. Bir sabah evdeki okula yetişme telaşından faydalanarak küçük, zararsız, eğlenceli bir şey yapar: “Bugün Pijama Günü” der.

Annesi, kardeşleri pek oralı olmaz. Okula gittiğinde öğretmenine de aynı şeyi söyler, o da pek dikkat etmez. Sadece sınıf arkadaşları tarafından fark edilir. Çocuklar bunu çok havalı bulup ertesi gün pijamalarıyla okula gelirler.  Bu pijamanın bazı zorlukları da vardır, ama Doruk iyi ve kötü taraflarını düşünüp devam eder ve  “Bu hafta Pijama Haftası” der. Sonra da “Bu ay Pijama Ayı”…

Yaşadığımız dönemde çocuklar, evde sürekli yetişkin gözetiminde; okullarda, oyun alanlarında bazen evde de kameralarla sürekli gözetim altında tutuluyor. Çocukların sözlerinin, yaralarının yetişkinler tarafından, elbette gerçekliği de olan, kaygılarla dikkatle analiz edildiğine tanık oluyoruz. Hassas ve özenli ama aynı zamanda bir korku ortamını yaşıyoruz. Çocuklarla da bu tedirginliği paylaşıyoruz. Bunların yersiz ya da kuruntu olduğunu düşünmüyorum. Sadece kendi çocukluğumdaki yalnızlığı şimdiki çocukların tanıyamadıklarını görüp biraz üzülüyorum. Onların bütün gözleri üzerinde hissetmeden etrafı keşfetmeye, bir yere saklanıp resim yapmaya, yalnız ya da sessiz kalmaya belki de gizlice buzdolabındaki yoğurda parmağını sokup tadına bakmaya fırsatları olmuyor. Doruk’un  kendini en rahat hissedeceği giysilerle olmaya karar vermesi, bu yalnızlık halinin bir sonucu değil mi? Dikkatli dinlemeyen büyükler… Yetişkinler birbirlerini de pek dinlemiyor ama iletişimi çocukların yaratıcılıklarına bıraktığımızda iş değiyor. Kitabın son sayfasında bütün aileyi pijamalarının içinde görüyoruz. 

Brooke Kerrigan’ın resimlediği kitabın çizimleri ve kullanılan pastel tonlar okumayı keyifli hale getiriyor. Kitabın çevirisini Meltem Aydın yapmış, dili de çevirisi de çok özenli.

Kaynak: Pijama Günü, Carrie Snyder, Resimleyen: Brooke Kerrigan, Türkçeleştiren: Meltem Aydın, İş Bankası Kültür Yayınları, 30 sayfa.

Cansu Kılınçarslan – edebiyathaber.net (23 Haziran 2020)