Dünyaca ünlü çizgi roman yazarı Gipi’nin ilk olarak 2005 yılında “Garage Band” adıyla yayımlanan ve sanatçının külliyatında farklı bir yeri olan “Lokal”, kitabı ilk kez Türkçede. Bir garajda müzik yapmaya başlayan ergenlik çağındaki dört yakın arkadaşının hikâyesinin anlatıldığı kitap, Gipi’nin sinemasal çizimleriyle altı sorgulanmaya fazlasıyla açık bir gençlik hikâyesi resmediyor.
Gipi takma adıyla tanınan Gianni Pacinotti, 1963 yılında İtalya’nın Pisa kentinde doğmuş. Yayıncılık ve reklam sektöründe illüstrasyonlar yaparak iş hayatına atılan Gipi, 1992 yılında çizgi romanlar ve öyküler çizmeye başlamış. 1994 yılında haftalık hiciv dergisi Cuore’de çizimleri yayımlanış. Daha sonra başta Blue olmak üzere İtalya’nın neredeyse bütün çizgi romanlarında eserleriyle yer almış. Büyük ilgi gören ve Gipi’ye ilk ödüllerini kazandıran hikâyelerinden oluşan “Extérieur Nuit”, Coconino Press tarafından yayımlanmış. İtalya’nın önemli çizgi roman yayınevlerinden biri olan Coconino Press etiketiyle çıkan grafik romanı “Appunti per una storia di guerra” ( Bir Savaş Hikayesi İçin Notlar ) ise, En İyi Senaryo dalında 2005 Goscinny Ödülü’nü ve 2006’da Angoulême’de En İyi Kitap Ödülü’nü kazanmış. Bu kitapla yakaladığı ivmeyi, Ignazt Serisi için yarattığı, işlemediği bir suçtan dolayı uzun süre hapis yattıktan sonra salınan bir arkadaşını ziyarete giden “ıslah edilmiş” eski bir haydudun hikâyesini anlattığı “Gli Masumi”yle (Masumlar) devam ettiren sanatçı, bu eseriyle Eisner Ödülü’ne aday gösterilmiş, Max&Moritz Ödülü’nün de sahibi olmuş.
Artık film yapımcılığıyla meşgul olan ve İtalya’nın birçok güzel sanatlar akademisinde çizgi roman üzerine seminerler yöneten Gipi, en son geçtiğimiz yıl Karakarga Yayınları etiketiyle yayımlanan, komik olmayan bir komedyenin varoluş sancılarını anlattığı “Sahte Alkışlarla Olağanüstü Anlar” kitabıyla Türkiyeli okurla buluşmuştu. Şimdi ise, Gipi külliyatında farklı bir yeri olan, Karakarga Yayınları’ndan Sebla Kutsal çevirisiyle yayımlanan “Lokal” ile karşımızda. Ergenlik çağındaki Giuliano ve üç arkadaşının bir grup kurarak “herhangi bir sorun çıkmaması” şartıyla, Giuliano’nun babasının gençlere “geçici” olarak hediye ettiği garajda müzik yaparken bir şekilde bulaşmak zorunda kaldıkları bela üzerinden altı sorgulanmaya fazlasıyla açık bir gençlik hikâyesi resmediyor.
Para içinde yüzen ve boş zamanlarında uzaktan kumandayla uçak uçurmak gibi hobileri olan Giuliano, emekli maaşıyla geçinmelerine rağmen kendilerine toz kondurmayan annesi ve teyzesiyle yaşayan Hitler fanatiği Alex, sadece kendi güldüğü uçuk şakalar yapan Stefano ve iplemediği bir dünyada yaşayan Alberto’dan oluşan, henüz adı olmayan grubun üyeleri, tüm takım taklavatı lokale taşıyıp şarkı kaydetmek için çalışmaya başlarlar. Sorunlu kişiliklerini ve ailelerini anlattıkları şarkılarıyla hem kendilerini tatmin eden hem de günah çıkaran tayfa, bir gün prova esnasındayken amfileri bozulunca ortada kalır. Tam da Stefano’nun heykeltıraş babasının onlara bir menajer bulduğu zamana denk gelen bu talihsiz olay karşısında ilk başta pes etseler de Alex’in aklına çılgınca (!) bir fikir gelir. Bir akşam planı uygulamaya koyan dört kafadar bir müzik dükkânını soyar. Ancak malzemeleri tamamladıktan sonra garaja provaya gittiklerinde onları “sert” bir sürpriz beklemektedir.
Gipi, “Lokal”de her zaman yaptığı gibi üste yerleştirdiği metnin altına esas meseleyi gizlemeyi iyi başarıyor. Kan kardeşler gibi başlayan dört arkadaşın ilişkisinin, halledilmesi çok da zor olmayan bir sorun yüzünden aniden ters dönerek bir hesaplaşmaya dönüşmesi hikâyeye “çatışma” olarak yansıyor ve bu durum da Gipi’nin sinemasal anlatımıyla bağının gücüne işaret ediyor. “Lokal”in her bölümünü bir şarkı gibi “kaydeden” Gipi, kitabın bütünlüğünü bu bölümlerde anlattığı ufak hikâyelerle sağlıyor. “Smells Like Teen Spirit”e animasyon bir klip çekilse rahatlıkla kullanılacak “Lokal”, altıyla üstüyle tam olarak “gençlik ruhu gibi kokuyor.”
edebiyathaber.net (10 Temmuz 2023)
