Melisa Kesmez, İletişim Yayınları’ndan çıkan son öykü kitabıyla yine kalbimizi küçük ve yuvarlak taşların altında ezerek bizi kahretmeye yeminli. Nohut Oda, Bazen Bahar ve Atları Bağlayın Geceyi Burada Geçireceğiz öykü kitaplarında olduğu gibi Küçük Yuvarlak Taşlar da “kentsoylu kadın” ve “aile” konularına odaklanıyor. “Nergis,” “Elif” ve “Mehmet” başlıklı, birbiriyle bağlantılı üç kısa öyküden oluşan kitapta, her bir bölüm karakterin bakış açısından anlatılıyor.

Nergis, toplumsal beklentilere ve kadına biçilen anne figürüne uymak istemeyen, anneliğe adapte olmayan, anneliğin getirdiği sorumluluktan kaçan ve kaçarken de bundan gizli bir mutluluk duyan bir kadındır. Kızı Elif’le bir yabancı olmuştur artık. Öyküyü okurken aklımıza şüphesiz Nobel ödüllü İngiliz yazar Doris Lessing geliyor. O da evliliğin ve çocuk sahibi olmanın getirdiği sorumluluklardan kaçarak çocuklarını terk eder, sonunda çok başarılı bir yazar olur. Toplumun “terbiyesiz” ve “ahlaksız” kadın olarak yaftalayacağı bir figüre dönüşmeyi göze alarak.

Nergis, hayatında bazı hatalar yapar ama pişmanlık duymaz. Aşka âşıktır. Evliliğinde eşine aşk duymadığı için düzenini bozar. Âşık olduğu adamla da olmaz. Yalnızlıktan zevk alır. Kediler de böyledir, siz onu evcil bir hayvan sanırsınız ama o canının istemediği yerde durmaz, çoktan arkasını dönüp gitmiştir. Ve bazı kediler de yavrusunu reddeder, ona bakmak istemez. Her kadın anaç değildir, anneliği içgüdüsel olarak yapmak zorunda değildir. Bunu bir çocuğu doğurmadan da öngöremezsiniz. Çünkü anneliğin provası yoktur. 

Tıpkı Nergis gibi, kızı Elif de başına buyruktur. Vahşilik anneden kıza geçmiştir. Elif de yalnızlıktan, hayatın içinde savrulmaktan korkmaz. Hatalar yapar ama devam eder.

Mehmet ise çocukluğundan kalma o bilindik değersizlik ve terk edilmişlik hissini Nergis’le tekrar yaşar. Belki de insan farkında olmadan kendine en tanıdık olanı seçer, aynı döngünün içinde yaşayıp gider. Mehmet’in, kızı Elif’le çok güzel bir baba-kız ilişkisi vardır. Elif’i hiçbir zaman yalnız bırakmaz.

Küçük Yuvarlak Taşlar, birbirine yabancılaşmış bireylerden oluşan, lime lime olmuş bir ailenin hikâyesi. Kadın kimliğinin anne kimliğinden katbekat üstün ve baskın olduğu, anneliğin kadınlığın bir parçası olarak kabul edildiği ama parçanın bütünü belirlemediği hikâyeler bunlar. Fakat tüm Melisa Kesmez öykülerinde olduğu gibi, “kadın kadının ilacıdır.”

edebiyathaber.net (7 Eylül 2022)