Yemek yenmiş, mutfak toplanmış. Zümre toplantısı olduğu için beşte değil, yedide çıktı. İki belediye otobüsü ve tırmandığı yokuştan sonra eve varması sekiz oldu. Acıkmıştı. Ocakta tencere de yok. Dolabı karıştırırken annesi gelip “Fasulye babana kadardı oğlum. Bugün pazara gittim de, yemek pişiremedim. Elimde pazar arabası, önce yokuş, sonra merdivenler öldürdü vallahi beni. İstersen yumurta kırıver.” … Okumaya devam et Öykü: Takım elbise | Berke Atabey