Hazırlayan: Mehmet Özçataloğlu
1. Neden çocuklar için yazıyorsunuz?
Yazmak iyi gelen bir şey, çocuk-yetişkin ayrımı olmadan.
Aslına bakılırsa neden çocuklar için yazdığımın yanıtını bildiğimden emin değilim. Belki o hiç büyümeyen, kimi zaman gündelik kaygıların arasında kaybettiğim, ama her fırsatta varlığını ortaya koyan çocuğa yazıyorumdur. Ya da dünyanın düzenine, insanın hırslarına akıl erdiremeyip de kendini kaybolmuş hisseden Özlem’e ve diğerlerine…
2. Okuduğunuz ilk çocuk kitabı hangisiydi? Sizde ne gibi izler bıraktı?
Okumayı Cin Ali serisiyle söken kuşaktanım, dolayısıyla ilk okuduğum kitap Cin Ali. Benim için yeri çok özel. Bir anda on tane birden kitap sahibi olmanın heyecanı, sevinci, coşkusu bambaşka. Şimdi bile o anı düşünürken içimi bir hoşluk dolduruyor. Ne var ki hem sevinç hem de burukluktur Cin Ali benim için. Kitaplar alındı, üzerinden bir iki gün geçti geçmedi, okulda, sıramın üzerinde duran yepyeni kitaplarıma bakarken serinin son kitabının olmadığını fark ettim, aramadığım yer kalmadı. Kaybolmuştu, üstelik daha okuyamadan. Yaşadığım üzüntüyü tarif bile edemem, dünyam başıma yıkıldı desem abartmış olmam. Yıllar boyu Cin Ali adı her geçtiğinde içimde garip bir burukluk duydum. Dört beş yıl önce yeniden basıldığını öğrendiğimde sevinçten havalara uçtum. Kitapları alır almaz mutluluk içinde serinin son kitabını okudum, hem de o sıralar lise öğrencisi olan kızımı da bu mutluluğa ortak ederek.
3. Bu kitabı keşke ben yazsaydım, dediğiniz bir kitap oldu mu?
Keşke ben yazsaydımdan öte, dilinin, kurgusunun güzelliği, düş gücünün büyüklüğü karşısında fazlasıyla etkilendiğim, hatta bir süre aklımdan çıkmayan pek çok kitap oldu.
1950 Kuşağı yazarlarının yeri başkadır bende. Michael Ende de öyle, bir kitabı değil tümü. Le Guin, Kafka, Poe, J.K Rowling, Auster, Eco, Beckett gibi çok isim var, şairler var sonra. Kitap adlarını saysam uzun olacak, her birinin birden fazla yapıtından etkilenmişimdir. Türkçe yazan çağdaşlarımın da hayranlıkla okuduğum pek çok kitabı var.
Çocukluğuma da gideyim, Enid Blyton’un kitaplarını tutkuyla okurdum ve yazmaya başladığımda onunkiler gibi tutkuyla okunacak kitaplar yazmaktı hayalim.
4. Çocuklara yönelik kitaplardan en son hangisini okudunuz? Kitapla ilgili düşüncelerinizi kısaca belirtebilir misiniz?
Neil Gaiman’ın “Babam Süt Peşinde”. Eşi, konferans için başka bir şehre giderken kendisine emanet ettiği çocukları için süt almaya giden ve eve dönmekte geciken babanın, neden geciktiğini anlatan komik, absürd, fantastik bir öykü. En etkileyici yanlarından biri, öykünün, uzay-zaman süreksizliği, madde-anti madde kuramları üzerinden yürüyüp de izini belli etmemesi. Eğlenceli, zekice kurgulanmış bir kitapla buluşmak mutluluk verici.
edebiyathaber.net (18 Temmuz 2018)
