feridun andaç için arama sonuçları

107./ Yazarken Algım her şeye açıktır yazarken. Kendimi sonsuz bir görme yolculuğunda hissederim. Orada sesler, renkler, nesneler vardır ilkten; sonra sözcükler. Yazıyorsam eğer zihnimden geçenler yeni çağrışımları getirir bana; ve birer resim olarak bilincimde yer ederler sıra sıra. Ve ben de onlara bakarak, onları hissederek yazarım. Yazdıkça dizimlenir, biçimlenir yazılan. Örnek: Biraz önce “Hissizleştiren”i yazdım. … Read more

Her sabah çalışma defterime göz atarak, günün notlarına yazarak güne başlarım. Gece ise, bıraktığım yere düştüğüm notlar çoğunlukla okuyacağım kitaplar, yazacağım yazılarla ilgilidir. Çalışma defter(ler)im, kılavuzumdur. Zamanı kullanma biçimim oraya yansır. Ama daha da önemlisi, her gün bana kütüphanemin düzenini/gerekliliğini hatırlatır. Bir asistanla yapabileceklerimin çoğunu sanki bu defterlerle kotarırım. Gene de asıl rehberim kütüphanemdir, arşivimdir. … Read more

1./ Sığla Kendini Bakmadan yol alınan ne, görmeden yaşanan? Hadi evecen bakışlarını sığdır kalbime; ki, bu bizim zamanımız olmasın! Bırak, acı dokusun kendi örtüsünü. Giden karanlığın senin, giden sözsüz kalışın. Hadi, dilsiz kıl beni, ağula elem dolu bakışlarınla. Gitmeyi seç, bırakılmışlığın diliyle konuşma sakın. Rüzgârından alev alıyor dili keder sığınağı bilen bakışlar. 2./ Avuntu mu … Read more

Bakışlarınızı öteleyen duygulardan arınarak yol almanızı dilerim. Neden derseniz, size yük olarak gelebilecek ezinç yaşatacak bir duruş, bir olay  ister istemez insana dönük yüzünüzü/bakışınızı bir ânda değişkenleştirir. Ve orada farkında olun ya da olmayın ruhunuza sinen yük, bir süre sonra da ezince dönüşerek sizde derin huzursuzluk yaratır. Bunu anlayan/anlatan bir denememi hatırdım şimdi. Dilerseniz buna … Read more

İşte bunun için giderek yazmak diyorum. Evet, insan giderek yazar. Bir yere, bir duyguya, bir düşünceye… Bu da sizi özgürleştirir. Seneca’nın mektuplarına dönünce (*), hem çok sevindim hem de yeni düşüncelerle karşılaşmak beni başka kıyılara taşıdı. Şimdi, geldiğim bu mekânda (ki, okumak/yazmak için keşfettiğim yeni bir yer burası, Beşiktaş’taki Eski Rum İlkokulu binası), masamda iki … Read more

Bakışlarınızı öteleyen duygulardan arınarak yol almanızı dilerim. Neden derseniz, size yük olarak gelebilecek ezinç yaşatacak bir duruş, bir olay  ister istemez insana dönük yüzünüzü/bakışınızı bir ânda değişkenleştirir. Ve orada farkında olun ya da olmayın ruhunuza sinen yük, bir süre sonra da ezince dönüşerek sizde derin huzursuzluk yaratır. Bunu anlayan/anlatan bir denememi hatırdım şimdi. Dilerseniz buna … Read more

Size anlatmıştım. Sözümü sakındığımdan değil, ondan ayrıca söz etmek istediğimden. Bana adını veren Feridüddin Attar’ın “Mantık Al-tayr”ını elimden düşürmediğim günlerdeyim gene. Nedendir bilemem, benim kutsal kitabın gibidir bazı kitaplar. Her dönüşte aşılanırım, nefes alır beslenirim. Özcesi, bana iyi gelen iyi insanlar gibidir iyi bir kitap ve yazarı. Şimdi, Attar, bana yazdığım bir denememi hatırlattı. Dilerseniz … Read more

Evet, başkalarına benzememek için yazıyorum. Öyle de bir yaşam/a yolu seçtim. Huzur ve huzursuzluk bir arada bunun için. Kendi bahçemi kurmak derdindeyim. Oraya taşınan su, ışık, renk, gölge ilgilendiriyor beni. Gözüm gönlüm oranın havasında, suyu toprağında. Çünkü orayla nefesleniyorum. Ezinç yaşatan insanlara kızıp öfkelenmeyi unutalı çok oldu. Zamanın tesellisine sığınırım, gibisinden sözler etmem asla. Yavan … Read more

Doğrusu bu konuya hiç değinmeyecektim. O tür polemikleri sevmem. Edebiyat tarihinin kayıt tutucusu değilim üstelik. Gelin görün ki, her şey o denli ayyuka çıktı ki; bir iki söz etmeden kendimi alamayacağım. Bir zaman önce bir yazar dostumdan gelen ileti benim de “onay”ımı bekliyordu. Öne sürümü doğruydu. Andığı “yazar” Balkan Ödülü’nü kazanmamıştı. Biyografisinde sürekli “kazandı” ifadesini … Read more

Renklerin bu kadar uyumlu, nesnelerin birbirini tümleyen ahenginin bu denli etkileyici olabileceğini düşünmemiştim. Uzun yolların yolcusuydum. Yönümü döndüğüm yerin tarifini almadan yola düşmüştüm bu kez. Aklımda bir göl, bir dağ, bir de yer adı vardı. Bayırları aşıp, kavşaklardan geçip ağaçlı bir yola kendimi düşürmüştüm. İpince çizgi gibi uzuyordu yol. Bir yerde nefes alıp tren yolunu … Read more