feridun andaç için arama sonuçları

Sor ki, anlatsın sana; yaşadığın her bir şeyin anlamını orada bir kez daha göresin. Hatırlamak istersen de sor, sorgulamak istersen de. Madem ki gitmeyi seçtin; sor nasıl bir hayat yaşadım, nasıl bir hayat istiyorum diye… Uzak durmak, sessizliğinle gitmektir biraz da. Öfke dağlarından geçmektir, kal diyemem, suskunluk barikatlarını yıkmaktır gitmek… İstenmeyen yerde kalamaz insan. Kapılar … Read more

                                                             “İnsan hayatını hakikate vakfetmeli.”                                                           Decimus Iunius Luvenalis Gözleri üzerindeydi. Her sözü, davranışında. Rüzgarın yeli dağ esintisini önlerine katmıştı. Sessizlik, içe çekilme bu yeri en çok anlatandı. Göle doğru yürüyorlardı. Kadın, adamla kardeşinin ortasında yürüyordu. Süzgünde. Adam, içe çekilmiş bir zamanın hüznüyle bakıyordu her bir şeye. Kadındaydı… varlığı, bakışlarıyla… Hafif dokunuşları, arada bir elini … Read more

Bilmeliydin bunu. Körleşme sanrısı değildi, çözülmenin asıl nerede başladığını bilememekti. Okuduğun kitabın satır aralarında gezinirken karşına çıkan  bir cümlede duralıyorsun: “Kayaların çözülüp dağılmasını sağlayan iklim etmenlerinin başında ısı gelir, sonra su ve rüzgâr.” Genişleme… Büzülme… Esneme… Gevşeme… Çatlama… Boşluk… Basınç…. Aşınma… Kavlama… Yıpranma… Dağılma… Ufalanma… Parçalanma… İnsanlar arasındaki ilişkiyi anlatıyordu sanki anlatıcı bir doğa oluşumundan … Read more

Kaleme deftere gitmedi elim Sımsıkı Sarıl Bana (*) filmini izledikten sonra. Öylece kalakaldım bir süre. Ne yana baksam hayatın solan renklerini gördüm. Oysa bulunduğum yer beklenen baharın bin bir ahengini taşıyordu hayatımıza. O renk ağışmasını görebilmek için insanlar yollarını düşürüyorlardı buraya. “Bir nefes gibi yaşamak,” diyebileceğiniz her şey vardı buranın suyunda havasında yeşilinde. İnsanın bir … Read more

Bekleyen bahar diye başlıyordun söze. Birine anlatmak için değildi sözlerin, o arınma yolculuğu sonrası yazmaya başladığın kitabının ilk cümlesiydi. Zihninde gezindirdiğin ise şarkı gibi bir sözdü, yineleyip duruyordun buna da: dağlar da geri çağırır seni. Bir başka şey de daha vardı o ânda hayatında; okuduğun şiirler, unutmak, belki de içinde öldürmek istediğin duyguyu terk edebilmek … Read more

Geceden gündüze doluyoruz, farkında mısın bilmem? Sustukça konuşuyorsun bende. Bunun gecesi gündüzü yok. Bir ırmak gibi çağıldıyorsun içimde, sesi de sessizliği de bir. Dağlarının ırağındayım, bilmesen de olur; sendeyim, yani “biz”deyiz. Gecesi de gündüzü de bir; en uzun günü beklemeye gerek yok. “Yüzüstü mü bıraktılar seni,” demeye kim cesaret edebilir? Sahi, mevsimsiziz seninle “biz”; aramayız … Read more

“Yeşil nasıl istiyorum seni yeşil.İri yıldızları kırağının,gelir karanlığın balığıylaşafağın yolunu açan.Sürter incir ağacı rüzgârınıdalların zımparasıyla,dağ, o hırsız kedikabartır acı sabırotlarını.” Lorca, Çev.: Erdal Alova Bekleyen ve sünen zamanın rengiydin. Ne yana baksan sesinin tınısı vardı. Gözlerin alev alev, bakışların gönül çağrısındaydı hep. O elemli duruşları anlamamışım meğer. Seni teselli edenlere dalarak aramızdaki zamanın mührünü çözememişim. … Read more

“Aşk bir imkân değildir, bizim insiyatifimize bağlı değildir, bir temeli yoktur, bize aniden gelir ve bizi incitir.” Emmanuel Levinas “Mükemmel Günler” Zamana tutulu yaşamak mıydı, yoksa her şeyi unutarak kendini bir şeye adayarak günü/ânı kendince başka günlere taşımak mıydı Hirayama’nın öyküsüne yansıyan… İlkten sıradan, sığ, hatta yavan gibi görünen bir hayatın sırrını ele veren imgeler … Read more

“Şimdi ben, sonsuza kadar kapanmış                                                                        gözlerinin maviliklerinde  yüzmekteyim.”                                                                              Ingeborg Bachmann Sesi kırılgandı. Gizli öfkesini de ele veren kırgınlıktı bu. Zihinle bilinç arasındaki gel-gitin göstergesi olan sözlerin serinliğindeydiniz. Aranızdaki “anlam algısı” dediğiniz şey de işte burada kendini gösteriyordu. Dahası birinizin “nedenselleştirdiği” şey, diğeri için sıradan bir durumdu. Oysa hayat başka yerde akıyordu. Savaşlar, kıyımlar … Read more

Hayata, yaşanılanların özüne dair bir kitabı açıyorsunuz okumak için. İnsanın kendisini araştırmasının gün gün yazılan öyküsü… “İnsanın gerçekten sevdiği ve sevmediği şeyleri keşfetmesi”nin öyküsü… “Bilmekle yaşamak arasındaki” uçurumu özetleyen değil, tam tersi anlayarak anlatan… Ve geldiğinizi kıyıda yaşadığınız “huzursuz şüphe”… İnsanı insan yapan tüm vasıfları bir yana bırakarak o “şüphe”nin tutsağı olmak… Acıdan öte, sanrılı … Read more

Gecesiz bulut gibiydi bakışları. Düz, duru, kıvrımsız. Boşluk hissediyordun. Duygularını nereye saklıyor diye ilk kez kendine sormuştun. Senin bekleyişini arayış gibi algılamıştı. Okuduğun kitapta altını çizdiğin cümleleri karşısına çıkarmak neye yarardı? Gene de yaz buraya: “Hiçbir zaman rahat edebileceğim yerde olamadım, hep dolandım durdum; bir yer, vakit geçirme biçimi aradım…” (Marguerite Duras) Oysa daha da … Read more