Öykü: Abdigiller | Abdulkadir Kızıltaş
I Yüzlercesinin sırt sırta verip oturduğu soğuk ..larda varlığımı henüz yazılmamış kelimelerin ardına yaslamış bekliyordum. Kafamın arkası parmak uçlarımda zonkluyor, kâğıt gözümü alıyor, kıpırdanıp duran kalem dengemi bozuyor, midemi bulandırıyordu. Bir de esasında içimdeki tenhalığın başka tenhalıklarla iş birliği yapacağından ve dahası kalemle kâğıdın ha çiftleşti ha çiftleşeceğinden korkuyordum. Hâlbuki ben buna alışık değildim. Onca … Read more