Hazırlayan: Mehmet Özçataloğlu

1. Neden çocuklar için yazıyorsunuz?

Biliyorsunuz ben yazdığım öyküleri aynı zamanda resimliyorum. Bir ilk gençlik romanı olan CENNETİN SAHİPLERİ’ni de çizimlerimle zenginleştirmeye çalışmıştım. Hangi boyutta ya da türde yazsam mutlaka görselleriyle de öne çıksın isterim. Okunduğu kadar ‘bakılan’ kitaplar yapmak isterim. Çünkü ben çocukken okumak kadar, içine düştüğüm resimleri olan kitaplara bayılırdım. Hatta kitaplara ilgi duymam okumayı öğrenmeden önce, resimleriyle ilgimi çeken kitaplarla başlamıştı.

Belki anlatmak istediklerimle çizmek istediklerim bir araya gelince, daha çok çocuklar için olduğu düşünülen kitaplar çıkıyor ortaya. Masalsı ya da gerçek dışı ögeler içeriyor olması, bol resimli olması bir kitabın çocuklara uygun olduğunu düşündürebilir ama yalnızca çocuklar için olduğuna inanmıyorum. Belki de o sevimli kahramanlar, o naif maceralar yetişkinlere de bir şeyler fısıldıyordur. Kısaca, ben yapmak istediğim, yaparken duygulandığım, yazarken görsel hayallere daldığım öyküler anlatmayı seviyorum. Bunlar da çocuklara daha kolay ulaşıyor diyebiliriz.

2. Okuduğunuz ilk çocuk kitabı hangisiydi? Sizde ne gibi izler bıraktı?

Bir ilk hatırlamıyorum. Kitaplarla dolu bir evde açtım gözümü. Annemin zamanından kalan çocuk dergileri, dayımın ilk baskı RED KIT koleksiyonu, türlü ansiklopedi ve dergiler ve her tür kitap hep elimin altındaydı. Henüz okumayı öğrenmemişken bile aile içinde en çok kitap hediye edilirdi. Dediğim gibi, resimleri ilgimi çektiği sürece, kitaba yapışırdım. Büyük olasılıkla ilk kitaplarım AYŞEGÜL serisindendir. Bir gün o resimler gibi güzel resim yapabilmek hayaliyle elimden düşmezlerdi. Okula başladıktan sonra Kemalettin Tuğcu kitaplarıyla tanıştım. Sanırım çocuk edebiyatının öne çıkan masalları, romanları bir yana, K.Tuğcu’nun hikâye ve romanları bir yanaydı. Çünkü çok duygusaldılar. Çok bol betimleme olması film tadı katıyordu ve hep iyiler kazanıyordu. Gözyaşlarınızı kurulayıp umutla kapatıyordunuz kitapları. Bu bana uygun. Hâlâ anlatım güzelliği yanında duygu arıyorum okuduklarımda. Kuru olay anlatımları, betimlemesiz mekânlar, tipi hakkında hiç ipucu olmayan karakterler bana göre değil. Sonra Altın Kitapların o ciltli, parlak kuşe kapaklı, güzel resimli dünya masalları serisi var. Pek çok kitap okuyarak büyüsem de unutulmazlarım bunlar.

O ilk tanışılan, kucaklanan kitap ya da görselleri ilgimi çeken her tür matbuatın bendeki izleri, hep daha çok merak ve anlatılmaz bir mutluluktur.

3. Bu keşke ben yazsaydım, dediğiniz bir kitap oldu mu?

Hayır olmadı. Yeteneğine ve anlatım gücüne, Türkçeyi kullanma ustalığına hayran olduğum yazarlar oldu ve var kuşkusuz. Onlar da beni daha iyi yazmak için coşturabilirler. Ama öyle illüstrasyonlar görüyorum ki bazen, o yaratıcılık ve yetenek düzeyine “keşke” diyebiliyorum.

4. Çocuklara yönelik kitaplardan en son hangisini okudunuz? Kitapla ilgili düşüncelerinizi kısaca belirtir misiniz?

DREAMS ARE CALLING adlı, Scholastic Asia Picture Book Award 2017 finalisti resimli bir kitap. Çizimleriyle çarpıcı ve anlatımı yumuşacık, şiirsel… İngilizce olduğu halde duygulandım ve çizerine hayran oldum. Keşke bir yayınevimiz Türkçe yayımlasa.

edebiyathaber.net (4 Kasım 2020)