1. Neden çocuklar için yazıyorsunuz? 

Gençlik yıllarımdan itibaren çocuklarla birlikte eğlenmeyi, onlara hikâyeler anlatmayı, oyunlarına ortak olmayı çok sevdim. Çocuklara hitap eden mizah hâlâ bana da eğlenceli, komik geliyor. Aslında çocukların dünyasıyla kendi dünyamı çok ayırmıyorum; etrafımda daima minik, genç arkadaşlarımın olması beni mutlu ediyor. Çocuğum büyürken hayata onun gözünden sıfırdan bakmak, onun merak duygusuyla tazelenmek benim için kabuk değiştirmek gibiydi. Hem çok eğlendim hem çok şey öğrendim, bir dolu da hikâye biriktirdik birlikte. Kısaca yetişkinliğin sıkıcı dünyasından biraz uzaklaşmak için çocuklar için yazıyorum diyebilirim. Ayrıca becerebilsek çocukları mutlu etmekten, sevindirmekten, güldürmekten güzeli yok. Elbette bunların yanı sıra, çeviriyle de uğraşan bir dil emekçisi olarak çocuk edebiyatının hem sade hem derin bir anlatım ve yaklaşım gerektirmesi de ilgimi çekiyor. Çocuklar için yazmanın beni gerek yaşamımda gerek düşünme tarzımda daha fazla sadeleşmeye zorlamasından, disipline etmesinden memnunum. 

2. Okuduğunuz ilk çocuk kitabı hangisiydi? Sizde ne gibi izler bıraktı? 

80 darbesi olduğunda okuma yazmayı yeni öğrenmiştim. Kitabın ancak özel günlerde armağan olarak getirildiği günlerdi. Çoğu kitabı döne döne okumaktan ezbere biliyordum. Rahmetli Ülkü Tamer’in çabasıyla Milliyet gazetesinin ekleri olarak verilen “Aziz Nesin’in Bütün Hikâyeleri”ni fasikül olarak biriktirip ilkokul ikide hepsini okumuştum; okuma alışkanlığım çizgi romanlarla, Aziz Nesin’in eğlenceli metinleriyle başladı. Üstadın ezbere bildiğim “Don lastiğini Unutma” öyküsünü her ortamda anlatırdım. Bir diğer unutamadığım kitap da “Alice Harikalar Diyarında”. Kaç kez okudum hatırlamıyorum muhtemelen, her ay elime alıyordum. Hâlâ bir metnin başına oturmadan önce biraz karıştırırım Alice’i. Her şeyin kuruş kuruş hesaplandığı, eşyaların kitapların, olayların kısıtlı ve sayılı olduğu çocukluğumuzun biraz karanlık, çokça yavan yıllarında Alice, delikten inmeyi göze alabilirsek başka dünyaların da kapılarının aralandığını fısıldamıştı kulağıma. 

3. Bu kitabı keşke ben yazsaydım, dediğiniz bir kitap oldu mu? 

Hiç böyle düşünmedim. Hem yetişkin edebiyatında hem çocuk edebiyatında çok sevdiğim, kalemine mizahına hayran olduğum yazarlar öyle çok ki. Roald Dahl’ın bütün kitapları, Goscinny’nin çizgi romanları ve Pıtırcık serisi, Aziz Nesin’in bütün kitapları, Behiç Ak’ın öyküleri, Feridun Oral ve Yalvaç Ural’ın kitapları… hepsini döne döne okurum, iyi ki ustalar yazmışlar, bizi biz yapan, çocuklarımızı büyüten ve nice kuşağı sağ salim bugünlere taşıyan o muazzam birikimin önünde saygıyla eğiliyorum. 

4. Çocuklara yönelik kitaplardan en son hangisini okudunuz? Kitapla ilgili düşüncelerinizi kısaca belirtebilir misiniz? 

Özellikle çeviri çalışmalarıyla ilgili kafamı kaldıramadan çalıştığım çok yoğun bir dönemden geçiyorum o yüzden masanın üstünde biriken, okumayı hevesle arzuladığım birçok kitabı henüz elime alma fırsatım olmadı. Günışığı Kitaplığı’ndan Şafak Tahmaz’ın incelikli çevirisiyle çıkan Sığınak ve Şiirsel Taş’ın “Büyük Sevbeni” adlı kitaplarını yeni okudum. İkisi de büyük bir felaketin mağduriyetlerinin henüz giderilemediği bugünlerde içimdeki çaresizlik duygusuna biraz ilaç oldu. Sığınak yerinden yurdundan taşınıp başka bir memlekete göç eden küçük bir kızla bir diğerinin arasındaki bütün sınırları aşan şahane dostluğunu, “Büyük Sevbeni” ise doğanın sonsuz kendini yenileme döngüsünü, tohumun mucizevi yolculuğunu konu alıyor. İkisinin de dilini çok incelikli buldum. Genellikle aynı anda birkaç kitap okuduğumdan bir de Şiirsel Taş’ın “Börtü Böcek Güncesi”ni anmak isterim, bilim meraklısı minik arkadaşlara çok cazip geleceğini düşünüyorum bu kitabın, eğlenceli üslubuyla böcekler âlemine dair bilmediğim çok şey öğrendim. Sırada merakla okumayı istediğim Melis Sena Yılmaz’ın “Mayıs’ın Üçüncü Haftası” ve Mine Kazmaoğlu’nun çevirisiyle yayımlanan “Deli Nehir” – Rodman Philbrick kitapları var. 

edebiyathaber.net (24 Mayıs 2023)