Şebnem İşigüzel son romanı Memoria’da okurlarını bin sayfalık uzun bir anlatıyla selamlarken, dede-torun ilişkisi üzerinden 100 yıllık Türkiye tarihine bakıyor.
Milliyet Sanat’ın Ağustos 2024 sayısında Seyhan Akıncı’ya konuşan İşigüzel, Memoria’nın ana mekânları arasında Karılar Tekkesi ve mezarlığın yer almasıyla ilgili olarak “Korktuğum için güzel anlattım,” diyor ve ekliyor: “Korktuğunuz şeyi tecrübe etmenin ayrı bir hazzı var sanırım. Karılar Tekkesi gerçekte de mezarlığın kıyısında, neredeyse içinde. Siz neredeyseniz hayat orada. Neye mecbursanız, yaşamı orada devam ettirmekten başka çareniz yok. Tıpkı Karılar Tekkesi’ne sığınan, ölülerin dünyasında aslında bizim varolan yaşamlarımızdan daha hakikatli bir hayat kuran kahramanlarım gibi.”
2018’den beri aklında, kalbinde olan anlatıyı okurlarla buluşturan Şebnem İşigüzel, Everest Yayınları’ndan çıkan Memoria’da kadın anlatıcının iç içe geçmiş hikâyeleri üzerinden yaşamla ölüm arasında bir dans sunuyor. Anlatıcının âdeta Meddah rolünde olduğu roman, unutmak ve hatırlamak üzerine fazlaca düşündürüyor.
“Ölüm ve yas, yazarak tecrübe ettiğim şeylerdi”
Ölümün, ölülerin, mezarlıkların başrolde olduğu Memoria’yı anlatan Şebnem İşigüzel, romanını yazarken yaşadığı acı kayba da değiniyor: “30 yıllık hayat arkadaşımı kalp kriziyle aniden kaybettim evet. Ölüm, yas, bunlar yazarak tecrübe ettiğim şeylerdi. Manuel ile vedalaşmak üzere yanına alındığımda yazdığım gibi isyan etmek istedim. Onun artık olmadığını, olmayacağını bilmek çok acı. Benim özelim böyle ama bu memlekette eş kaybını daha sarsıcı yaşayan, sosyal güvencesi olmayan hemcinslerim var. İnsanlar kayıplarının ardından hukuk mücadelesi veriyorlar. Bu satırları okuyanlar önce bunları düşünsün isterim.”
“Yeni zaman ve sosyal medya kadınların direniş biçimini değiştirdi”
“Memoria’nın kadınları direnerek hayat buldular. Dün tekke, bugün dünya. Kadınlar hep direnişte. Yeni zamanda direnmenin, başkaldırmanın, örgütlenmenin, yalnız olmadığını bilmenin yeni bir yolu var artık,” diyen Şebnem İşigüzel sözlerine “Çaresizce olsa bile bazen umut etmek yeter. Umudu olan direnir. Ancak bir ölünün umudu yoktur. Yeni zaman ve sosyal medya kadınların direniş biçimini değiştirdi, örgütledi, dayanışma sağladı,” şeklinde devam ediyor.
“En büyük ödülüm yazmak, yazabilmek”
İlk romanı Hanene Ay Doğacak ile 31 yıl önce, henüz 20 yaşındayken hayatımıza giren ve pek çok roman, hikâye ve oyun kaleme alan Şebnem İşigüzel, yazmanın kendisi için ne ifade ettiğini ise şu sözlerle anlatıyor: “En büyük ödülüm yazmak, yazabilmek. Yazarak yaşadım, yazarak direndim, yazarak varoldum.”
Seyhan Akıncı’nın Şebnem İşigüzel ile gerçekleştirdiği röportajın tamamı Milliyet Sanat’ın Ağustos 2024 sayısında…
edebiyathaber.net (24 Ağustos 2024)
