(1) Efendinin gözüyle gör, kölenin diliyle yaz.

(2) Her şeye karşı olmak zorundasın. “Bağzı” şeylere bile ayrıcalık tanıyamazsın.

(3) Çıktıktan sonra merdiveni itebilirsin. Ama merdivenin tamamını çıktıktan sonra.

(4) Ertelenmiş samimiyet, samimiyet değildir; o halde samimi metin yoktur.

(5) Gerçek hayatta romanlardaki kadar karakter yoktur. (Orhan Pamuk) Çünkü karakter, iki kişi arasındaki ilişkinin üçüncü kişi tarafından görülmesidir.

(6) Zaman’la dilediğin kadar oynayabilirsin ama yazdıkların tek bir sırayla okunur.

(7) Atmaya çalıştığın fazlalıklar romanı besleyen göbek bağı olabilir.

(8) Cinselliğin cinsiyeti olmaz.  Kadınları erkekler, erkekleri kadınlar anlatabilir.  Üstelik dünyada kadınlar ve erkeklerden fazlası vardır.

(9) Dil sestir. İşitmeden yazamazsın.  Suskunluk ya da eksiklik minimalizm değildir.

(10) “Teknik”, gelmiş geçmiş en romantik kavramdır. Romanın sorusu “Nasıl?” değildir. Romanın sorusu: “İnsan neyle yaşar?” ya da “Ne yapmalı?” gibidir.

(11) Kendi zihninde ikinci kez yıkanamazsın.  Günahlarını dök ama af dileme.

edebiyathaber.net