Neden çocuklar için yazıyorsunuz?

Öncelikle bu söyleşi için çok teşekkür ederim. İngilizce öğretmeni olarak meslekte otuz küsur yıldır varım. Çocuklarımı çok seviyor; onlarla ve onlardan çok şey öğreniyorum. Hep söylerim: “En iyi öğretmen, öğrencisiyle ve öğrencisinden de öğrenebilendir!” Bu yazın dünyamda da geçerli. Okurla ve okurdan da öğrenmek!

Bir de edebiyat, güzel söz söyleyebilmenin yanı sıra en çok da hayal gücümüzü kışkırtma, bizi çepeçevre saran dünyada her tür duygumuzu köpürtme sanatı değil mi? Bana göre öyle! Hayal gücü ve duygular deyince de çocuk geliyor aklıma ilkin. Yaratıcılığı körükleyen, varmak istediğimize giden yolu biz isteyince kısaltan isteyince uzatan değil midir hayal gücü? Bunu başarırken de beraberinde sunduğu onlarca duygu ile olmazsa olmazıdır onlar edebiyatın! Bu ikilinin en yoğun ve en saf hali kimdedir peki? Bence çocukta! Sanırım bu yüzden çocuk edebiyatı 😉

Okuduğunuz ilk çocuk kitabı hangisiydi? Sizde ne gibi izler bıraktı?

Şöyle bi düşündüm; sahi hangisiydi? Bizim dönemde okumayı ilk sökenlerin önce sınıfduvarına asılı bir tablo üzerindeki elması kızarır, sonra da göğsünebir kırmızı kurdele takılırdı. Kurdelem erkenden takılınca mutluluktan havalara uçmuştum! Simsiyah önlüğümdeki en güzel renkti bana göz kırpan! Belçikalı yazar Gilbert Delahaye’den Ayşegül serisi – ki Fransızca orijinali Martine’dir – , Rasim Kaygusuz’un Cin Alileri – bu serinin yeni basımlarının çizeri de sevgili Mustafa Delioğlu –  , Muzaffer İzgü’nün Ökkeş serisi, Goscinny’den müthiş eğlenceli Pıtırcık serisi, sonra Jules Verne’in büyülü dünyası, Samed Behrengi kitapları, Enid Blyton’dan tadına doyamadığım Afacan Beşler serisi…
Ama illaki mavi ciltli minik Milliyet Çocuk kitapları ve o güzelim dergisi…

Nasıl da güzeldi her biri! Daha güzel bir iz düşünemiyorum. Saymayı unuttuklarım mutlaka oldu şu an ama okumanın nasıl doyumsuz bir renk olduğunu keşfetmemi sağladı tüm o kitaplar… Yazarlarına, emekçilerine bin teşekkür ve iyi ki!

Bu kitabı keşke ben yazsaydım dediğiniz bir kitap oldu mu?

Ben yazsaydım dediğim kitap? Cidden bulamadım şu an! Ama kendimi karakteri olarak düşlediğim kitaplar anımsıyorum, bakın!

Bir çırpıda aklıma gelenler: Gülten Dayıoğlu – Suna’nın Serçeleri’ndeki Suna, Mihail  Zoşçenko – Lastik Pabuçlar’daki Minka’nın ablası Lilya, Lamorisse’in Kırmızı Balonu’ndaki Pascal yahut J.D Wyss – İsviçreli Robinsonlar’daki gemi kazasından kurtulup sığındıkları adada yaşam mücadelesi veren ailenin üç çocuğundan biri, belki de aralarına sonradan katılan Roberta! F.Molnar’ınNemescek’i, Spyri’nin Heidi’si, M.Seyda’nın Şeytan Çekiçleri’ndeki ikizlerin biri ve daha daha niceleri😊

Çocuklara yönelik kitaplardan en son hangisini okudunuz? Kitapla ilgili düşüncelerinizi kısaca belirtebilir misiniz?

Çoklu kitap okumayı severim ben. Polisiye gerilimlerden bi‘kuple’, dünya ve Türk edebiyatı öykülerinden bi‘kuple’, sonra araya azıcık şiir, azıcık çocuk yazını! Eş zamanlı! Yok yok, karışmıyor hiç biri! Aksine zihnimde yeni projeler içinboşluklar açıyor, beni rahatlatıyor. Geçenlerde Shaun Tan’ın yeni kitabı Şehrin İçinden Öyküler’e internette göz atma olanağı buldum. Fantastik çizimler, insanı alıp götürüyor yine. Sevdim ve listeme aldım. Betül’ün (Tarıman) son kitabı da yaşadığımız şehir Antalya’mızdan. Kaleiçi’ndeki Sır, kedi Orfoz ve sinek arkadaşı Pertev ile tarihimizi öğretirken macera ve komediyi de birlikte yaşatıyor. Eğlenceli buldum.

edebiyathaber.net (12 Temmuz 2023)