“Ezeli bir yemin gibi yakan aşk… Feleğin ateşten çemberinde mahsur kalmış iki sevgili… İntikam yemini etmiş çılgın bir gangster… Dolu silahlar, dolu gözler ve doludizgin bir macera! Tabancalı Kız… Direkt kalbe ateş ediyor!”
Kader ve Kemal çocukluk arkadaşıdır, köyde büyürler. Doğayla, hayvanlarla iç içe, neşe dolu, mutlu hayatları vardır. Birbirlerine destek olurlar, Kemal kovalamaca oynarken Kader’i uçuruma düşmekten son anda kurtarır. Sevgilerinin önüne ailevi engeller çıkar. Bağ, bahçe ve tarlaları olmadığı için Kemal’in ailesi geçimini sağlamak için İstanbul’a göç etmek zorundadır. Kemal ayrılırken Kader’e bir gün mutlaka geri döneceği ve onu bulacağı sözünü verir. Böylece yolları ayrılır. Yıllar geçer, polis akademisini birincilikle bitiren Kemal köye geri döner. Kader’in ayyaş babasının uçurumdan düştüğünü, annesinin erkek kardeşini doğururken öldüğünü, Kader’in ise kardeşiyle birlikte ortadan kaybolduğunu öğrenir. Faili belirsiz cinayetlerin izinde hayat onları yıllar sonra buluşturduğunda biri kanunun emrinde çalışan devlet memuru, öbürü ise yasadışı konumda yaşayan bir kadındır. Ancak her ne olursa olsun, ne tür değişim ve dönüşüm yaşarlarsa yaşasınlar birbirlerine hissettikleri sevgi, aşk azalmamıştır.
“Kıyamet uğultusu kulaklarımda/ Kemiklerim yanıyor kuru bir orman gibi/ Yüreğim kasırganın yuttuğu ada…”
Tabancalı Kız’da cümleler yer yer şiirsel, her daim edebi… Değişken çizimler ve renkler derinlikli, tuhaf ve tekinsiz atmosferi destekler nitelikte… Okurken beyaz perdede film izler gibiyiz. Bir solukta okunan sarsıcı hikâye, çarpıcı çizimler, farklı tatlar, alışılmadık dokular taşıyor. Ve tabi ki bir mekân olarak korkular şehri İstanbul… Yazarlığını Murat Menteş, çizerliğini Hakan Karataş’ın yaptığı Alfa Yayınları etiketiyle geçtiğimiz yıl okurla buluşan “Tabancalı Kız” Yeşilçam melodramlarına göndermeleriyle son dönemin en özgün çizgi romanlarından ve hatta başyapıtlarından. Yapıtın en dikkat çekici yönlerinden biri merkez karakterlerden Kader’in yüzü için Türkan Şoray’ın model olarak alınması denebilir. Tabancalı Kız’da sadece Şoray değil; Gülse Birsel, Haluk Bilginer, Hulusi Kentmen ve İhsan Yüce’nin çehreleri de görünür oluyor. Bu ayrıntıyla ilişkili olarak “Karakterleri çizerken starları model almak bir çizgi roman geleneğidir. Mesela Ken Parker, Robert Redford; Judas, Charles Bronson; Dedektif Julia, Audrey Hepburn model alınarak çizilmiştir. Ve daha yüzlercesi. Biz de çizgi romanda ‘Sultan’ Türkan Şoray’ı model alacaktık… Tabancalı Kız, 1970’lerde çekilmiş bir Yeşilçam + Hollywood ortak yapımına benziyor. Eh, biraz da, dünyaya gözlerimizi açtığımız 70’lerin havasını edebiyat ve çizgi imkânlarıyla yansıtmak istedik. Ve çizgi romanın etki alanını genişletmek, bir çizgi roman rüzgârı estirmek arzusuyla hareket ettik,” diyor Menteş ve Karataş önsözde. Polisiye ve melodramın ustaca sentezlendiği nitelikli bir çizgi roman Tabancalı Kız. Yeşilçam ve Hollywood’tan esintiler taşıyor. Hikâye ortam uygun olmadığı için başlangıçta senaryo olarak yazılmış, gerekli görüşmeler yapılmış, salgın nedeniyle proje hayata geçirilememiş. Ancak uygun zaman olduğundan dosya raftan indirilmiş ve sıkı bir çalışmayla çizgi romana dönüşmüş.
Kitabın sonunda yer alan “Bir Yeşilçam Enstalasyonu: Tabancalı Kız” adlı nitelikli inceleme yazısında Yalın Alpay şöyle diyor: “Menteş Tabancalı Kız’la, bu kez Duchamp’ın pisuvarı, Warhol’ün hazır çorbaları oldukları halleriyle sergilemeleri gibi, Menteş de melodramı katıksız haliyle teşhir ediyor. Menteş’in Tabancalı Kız’ını, sanat tarihi ve günlük yaşam arasında kavramsal bağlantılar kuran fakat kendisini ilk bakışta tanıdık bir nesne olarak sunan bir çağdaş sanat enstalasyonuna (yerleştirmesine) benzetiyorum: cüretkâr, kavramsal ve postmodern.”
edebiyathaber.net (17 Nisan 2023)
