1. Neden çocuklar için yazıyorsunuz? 

Aslında yalnızca çocuklar için yazmıyorum fakat şimdilik sadece çocuk edebiyatına açılabilecek kadar yürekliyim. (Yani, sanırım. Yok yok, kesin öyle.) Çeşitli konu ve yaş aralıklarında yazmaya uğraştığım şeyler var ve akıbetlerini zaman gösterecek ama elbette bu tercihim, çocuklar için yazmanın daha kolay olduğu ya da daha sorumsuz bir alan yarattığı anlamına gelmiyor. Aksine, gerek biçim gerekse içerik açısından azami sorumluluk gerektiren bir yer, çocuk edebiyatı. Daha heyecan verici. Daha incelikli. Çok “daha” bir alan her şeyiyle. Ayrıca, hayata dair kendimce doğru bildiğim şeyleri taze beyinlerin önüne birer seçenek olarak koyabilme fikri bana şevk veriyor. 

2. Okuduğunuz ilk çocuk kitabı hangisiydi? Sizde ne gibi izler bıraktı? 

Türkiye’de çok az tanınan, Belçikalı bir yazar var: Philippe Ebly. (Gerçi dünyada da az tanınıyor galiba.)Uzun seneler önce, evimizin kimbilir neresinde eski püskü bir kitabını bulmuştum onun –bizim evde öyle tuhaf kitaplar bulurdum sıklıkla, abi-abla etkisi– ve bir solukta okumuştum. Baskan Yayınları’ndan çıkan “Merih’te Dört Hafta” idi bu kitap. Bir grup insanın, teknoloji ve bilimselliği hayli eğip bükerek Mars’a gidiş dönüşünü anlatan çok tuhaf, çok harika bir kitaptı. Beni hem edebiyat hem de özelinde bilimkurgu yazınıyla tanıştırdığı için çok değer veririm. Elimdeki tek kopyayı yakın zaman önce birine verdim ama onun da ona çok değer vereceğine eminim. Zaten emin ile emanet kelimeleri aynı kökü paylaşıyor.

3. Bu kitabı keşke ben yazsaydım, dediğiniz bir kitap oldu mu? 

O kadar çok ki. Cidden çok fazla, o yüzden yazarları sıralasam daha iyi: JoséSaramago’nun tüm kitapları (özellikle “Kopyalanmış Adam” ve “Mağara”), Terry Pratchett’ın tüm kitapları, Sait Faik’in ne kadar da çok öyküsü, Mahir Ünsal Eriş ve Barış Bıçakçı’nın yazdığı hemen her şey, Ray Bradbury’nin, Philip K. Dick’in, Asimov’un, Jules Verne’in çığır açan eserleri ve elbette Michael Ende’nin “Momo”su. Momo bence hâlâ çocuk edebiyatında (çocuk edebiyatı demeye de dilim varmıyor ya) zirvede oturuyor birkaç arkadaşıyla. Zirvede durmak kolay değil hâlbuki,kaygan bir zemine sahip orası zira ama onlar orada sohbet falan ediyorlardır, kendilerinden esinlenen nice edebiyat ve sinema eserine bakıp gülüyorlardır… İyidir yani keyifleri.

4. Çocuklara yönelik kitaplardan en son hangisini okudunuz? Kitapla ilgili düşüncelerinizi kısaca belirtebilir misiniz? 

“Yamuk Okuldan Yumuk Hikâyeler”i okudum en son. Louis Sachar beyefendinin harika, müthiş,çok komik bir kitabı. Dozu iyi ayarlandığında çocuk edebiyatında müthiş sonuçlar veren absürtlüğü ve çılgınlığı son satırına kadar içeriyor, yer yer RoaldDahl’ın kitaplarını ve okul öyküleri yoluyla da “Pıtırcık” serisini anımsatıyor. Gücünü, fantazyayla basitliği basitçe birleştirmesinden ve samimiyetle anlatılmasından alıyor. Bunun yanında, bugünlerde yayına hazırladığım, John David Anderson’ın “Kaçak Yolcu” adlı bilimkurgu romanı da tam bir başyapıt; yazar, yine sağlam bir “aile birleşmesi” temasını macera dolu bir uzay operasına dönüştürmüş. İyi de yapmış. 

edebiyathaber.net (2 Kasım 2022)