Fransız edebiyatının önemli yazarlarından Michel Tournier 91 yaşında yaşamını yitirdi.
Michel Tournier 1957’den bu yana yaşadığı, Paris’e yaklaşık bir saat uzaklıkta Choisel’deki evinde 91 yaşında hayata veda etti. Fransız yazar bu küçücük köyde bir tür inzivada yaşıyordu.
Mıchel Tournier kimdir?
Fransız romancı, öykücü ve denemeci; 1924’te Paris’te doğdu. Tournier, gerçekçi mekanlarda geçmesine rağmen, mitlerden ve simgecilikten yararlanan ve entelektüel bir kışkırtıcılık içeren metinler yazdı. Roman ve öykülerinin çoğunda mit ya da efsaneleri günümüz atmosferine uyarladı; sık sık cinsel sapkınlıklara, rahatsız edici takıntılara ve grotesk temalara yer verdi. Her yapıtında ana ya da yan karakterlerden biri çocuk olurdu. En çok işlediği tema ise masumiyetin yitirilmesiydi. İlk romanıyla Fransız Akademisi’nin Roman Büyük Ödülü’nü, ikinci romanıyla Goncourt Ödülü’nü kazandı, 1972’de Goncourt Akademisi üyeliğine seçildi.
Tournier ilk romanı Cuma ya da Pasifik Arafı ile büyük ilgi topladı. Bu yapıtında Robinson mitini yeniden yorumladı ve insan doğasına ilişkin Defoe’nunkilerden farklı çıkarsamalar yaptı. Yoğun gönderme ve simgelerle yüklü Kızılağaçlar Kralı, adını Goethe’nin bir şiirinden alıyordu. Meteorlar ise, eşcinsel bir amca ve ikiz yeğenlerinin hayatını anlatırken ikilik, narsisizm, ensest ve eşcinsellik gibi cinsel konuları kurcalıyordu. Çalı Horozu ise, yazarın hikaye ve masal arasındaki ayırımı belirlediği ve insanla hemcinsleri ya da insanla nesneler arasında aykırı ilişkiler yarattığı bir başka önemli kitabıdır.
Başlıca yapıtları: Éléazar ou la Source et le Buisson (1996; Kaynak ve Çalı ya da Éléazar, Çev. Mustafa Balel, Ayrıntı Yay., 2000); Le Médianoche amoureux (1985; Veda Yemeği, Çev. Mustafa Balel, Ayrıntı Yay., 1992); La Goutte d’or (1985; Altın Damla, Çev. Mustafa Balel, Ayrıntı Yay., 1998); Gaspard, Melchior et Balthazar (1980); Gilles et Jeanne (1983; Gilles ile Jeanne, Çev. Melis Ece, Gece Yay., 1989); Le Vent Paraclet (1977); Le Vagabond immobile (1984); La Couleuvrine(1994); Le Miroir des idees (1994); Journal extime (2002)
edebiyathaber.net (20 Ocak 2016)
